Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018

Παρέμβαση ενάντια στην εξόρυξη υδρογονανθράκων στην Ήπειρο

Από παρέμβαση της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη υδρογονανθράκων στην Ήπειρο, στο κέντρο της πόλης.




ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΥΞΗ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ
Τον Σεπτέμβρη του 2017 ο υπουργός ενέργειας και περιβάλλοντος Γ. Σταθάκης υπέγραψε την παραχώρηση 4.187 τετραγωνικών χιλιομέτρων για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων σε όλη την Ήπειρο στην κοινοπραξία Repsol / Energean Oil&Gas. (Να σημειώσουμε ότι η ισπανική Repsol έχει παρουσία σε περισσότερες από 40 χώρες παγκοσμίως και είναι υπεύθυνη για αρκετά ατυχήματα με διαρροές προκαλώντας περιβαλλοντικές καταστροφές.) Οι εκτάσεις που παραχωρήθηκαν βρίσκονται στους δήμους Ζίτσας, Πωγωνίου και Ζαγορίου, καθώς και περιοχές στο νομό Θεσπρωτίας και στο δέλτα του ποταμού Καλαμά και περιλαμβάνουν τμήματα προστατευόμενων περιοχών Natura καθώς και εθνικών δρυμών και πάρκων.

Πέμπτη 19 Απριλίου 2018

Παρέμβαση της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Θεσσαλονίκης έξω από τη ΔΕΗ ενάντια στα έργα στον άνω ρου του Αχελώου

Έχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια από τότε που κράτος και ΔΕΗ άρχισαν τις εργασίες μεγάλης κλίμακας στον άνω ρου του Αχελώου. Το φράγμα της Μεσοχώρας Τρικάλων, το φράγμα της Συκιάς και η σήραγγα εκτροπής από το φράγμα Συκιάς στον Θεσσαλικό κάμπο, συνδέονται άμεσα με το σχέδιο της εκτροπής του ποταμού, στην υπηρεσία του θεσσαλικού loby και του υγροβόρου αγροτικού μοντέλου της μονοκαλλιέργειας.

Πολύχρονοι αγώνες αντίστασης ενάντια στα καταστροφικά αυτά έργα κατάφεραν να παγώσουν την ολοκλήρωση και λειτουργία τους. Τόσο κάτοικοι του οικισμού της Μεσοχώρας (μεγάλο κομμάτι του οποίου θα κατακλυστεί σε περίπτωση λειτουργίας του φράγματος), όσο και ένα ευρύ και πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης πίεσαν προς μια σειρά ακυρωτικών αποφάσεων του ΣΤΕ, αλλά δεν κατάφεραν να το σταματήσουν οριστικά. 

Τρίτη 20 Μαρτίου 2018

Κάλεσμα σε Πορεία αλληλεγγύης στο αντιστεκόμενο Αφρίν, την Πέμπτη 22/3 στις 18:00, στην Καμάρα




Κάλεσμα σε Πορεία αλληλεγγύης στο αντιστεκόμενο Αφρίν, την Πέμπτη 22/3 στις 18:00, στην Καμάρα
Στις 20 Ιανουαρίου, το τουρκικό κράτος ξεκίνησε την επιχείρηση «Κλάδος Ελιάς», εναντίον των Κούρδων του Αφρίν, ενός από τα τρία καντόνια της Ροζάβα, που εκτίνεται στη Βόρεια Συρία. Στις 18 Μάρτη, ο Τουρκικός στρατός και οι εξτρεμιστές ισλαμιστές του FSA που λειτουργούν υπό τον έλεγχό του, μπήκαν στην πόλη του Αφρίν, μετά από μακρά πολιορκία, εντεινόμενων χερσαίων επιθέσεων και βομβαρδισμών. Ο απολογισμός μετρά εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες, άμαχους πολίτες αλλά και μαχητές των YPG/YPJ, των δυνάμεων αυτοάμυνας που υπερασπίστηκαν την πόλη.
Όλο αυτό το διάστημα, εκκωφαντική παραμένει η σιωπή της «διεθνούς κοινότητας», των πολιτικών αρχηγών και των κυρίαρχων ΜΜΕ, παρ’ όλες τις εκκλήσεις των κούρδων που προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο της επικείμενης γενοκτονίας. Όταν τρία χρόνια νωρίτερα, οι δυνάμεις αυτοάμυνας αντρών και γυναικών, YPG/YPJ υπερασπίστηκαν το Κομπάνι ενάντια στην επίθεση του υπεροπλισμένου Ισλαμικού Κράτους, τα φώτα της δημοσιότητας έπεφταν πάνω τους και η παγκόσμια κοινή γνώμη επευφημούσε την ηρωική τους αντίσταση. Σήμερα που ο επιτιθέμενος είναι το Τουρκικό κράτος, μέλος του ΝΑΤΟ, που κατηγορεί τους ίδιους αυτούς ανθρώπους για τρομοκράτες, βλέπουμε την σιωπή όλων των πολιτικών δυνάμεων και αρχηγών που αποτελεί ξεκάθαρα συνενοχή στο έγκλημα.
Το πείραμα που συντελείται τα τελευταία χρόνια στα τρία καντόνια της Ροζάβα (το Αφρίν, το Κομπάνι και το Τζεζίρε) αμφισβητεί στην πράξη το φαντασιακό του έθνους-κράτους και του καπιταλιστικού συστήματος. Οι Κούρδοι της Ροζάβα δεν ζητούν πλέον τη δημιουργία ενός ακόμα έθνους-κράτους, αλλά οικοδομούν από τα κάτω την «δημοκρατική αυτονομία» όπως την ονομάζουν, βασιζόμενη στην αυτό-οργάνωση των κοινοτήτων και των συμβουλίων, με βασικούς πυλώνες την οικολογική συνείδηση και την ισότητα των φύλων. Σε αυτό το σύστημα αυτοδιεύθυνσης και άμεσης δημοκρατίας, όλοι μπορούν να συμμετέχουν ισότιμα ανεξαρτήτως θρησκεύματος ή εθνότητας (όλο και περισσότεροι Άραβες, Συροϊακωβήτες, Γεζίντι και άλλοι πλαισιώνουν το εγχείρημα). Καθοριστικής σημασίας είναι ο ρόλος των γυναικών που οργανώνονται και συμμετέχουν σε μεικτές αλλά και αμιγώς γυναικείες συνελεύσεις/οργανώσεις και συγκροτούν ακόμα και τις δικές τους μονάδες αυτοάμυνας (YPJ).
Είναι προφανές λοιπόν γιατί οι διεθνείς πολιτικές δυνάμεις δεν στηρίζουν πολιτικά το εγχείρημα για δημοκρατική αυτονομία στη Ροζάβα. Μπορεί οι ΗΠΑ να στήριξαν τις YPG/YPJ χρησιμοποιώντας τες για να αναχαιτίσουν το Ισλαμικό Κράτος, ικανοποιώντας δικούς τους σκοπούς και συμφέροντα, αλλά δεν αναγνώρισαν την ανακήρυξη του Ομοσπονδιακού Συστήματος της Ροζάβα/Βόρειας Συρίας στις 17 Μαρτη το 2016 και στην πραγματικότητα δεν σταμάτησαν ποτέ να στηρίζουν τη συμμέτοχο στο ΝΑΤΟ Τουρκία, κάνοντας τα στραβά μάτια στα εγκλήματα πολέμου που διαπράτονται στο Βόρειο Κουρδιστάν αλλά πλέον και στο Αφρίν.
Ο αγώνας της Ροζάβα δεν αφορά μόνο τους κούρδους ή τη Μέση Ανατολή, αλλά όλους εμάς, την ανθρώπινη κοινωνία σε παγκόσμιο επίπεδο. Ένα από τα μεγαλύτερα εγχειρήματα για δημοκρατία και αυτονομία κινδυνεύει και αποτελεί επιτακτική και άμεση αναγκαιότητα να δείξουμε την αλληλεγγύη μας και να εναντιωθούμε στο έγκλημα που διαπράττεται, όπου κι αν βρισκόμαστε. Να υπερασπιστούμε αυτόν τον αγώνα για ελευθερία που αντιστέκεται στην φρίκη του κρατικού και φονταμενταλιστικού ολοκληρωτισμού.

-ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΡΟΖΑΒΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
-ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΕΝΟ ΑΦΡΙΝ, ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 22/3 ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018

Παρέμβαση στα γραφεία του Σύριζα στη Θεσσαλονίκη για την Ηριάννα και τον Περικλή


Στα πλαίσια της πανελλαδικής ημέρας δράσης για την Ηριάννα και τον Περικλή, η Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης πραγματοποίησε πριν από λίγα λεπτά, παρέμβαση στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη (Εγνατία με Αριστοτέλους) με ανάρτηση πανό και τρικάκια. Μετά το τέλος της παρέμβασης και της αποχώρησης από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, οι σύντροφοι και συντρόφισσες οδηγήθηκαν στο ΑΤ Λευκού Πύργου για προσαγωγή και εξακρίβωση στοιχείων. Εκεί, αρνήθηκαν να δώσουν ταυτότητες στους αστυνομικούς και τελικά αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς να γίνει προσαγωγή.



TO DNA EINAI TΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ



Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ



Λευτεριά στην Ηριάννα και τον Περικλή



Άμεση κατάργηση του τρομονόμου



ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ



ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΗΡΙΑΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙΚΛΗ



Με την καταδίκη τους τον Ιούνη του 2017 σε 13 χρόνια φυλάκισης η Ηριάννα και ο Περικλής είναι ακόμα έγκλειστοι στις φυλακές, αναμένοντας το εφετείο που γίνεται στις 21 Μάρτη. Για να γίνει αυτό έπρεπε να μπει σε διαδικασία ό γνωστός μηχανισμός κρατικών σκευωριών που, διαμέσου της ποινικοποίησης προσωπικών και φιλικών σχέσεων, της εξαναγκαστικής λήψης DNA αμφιβόλων μιγμάτων και συνεπικουρούμενος από σενάρια της αντιτρομοκρατικής, επέτυχε αυτή την εξοντωτική ποινή. Η Κυβέρνηση νομοθέτησε, η Αντιτρομοκρατική έπλεξε τη σκευωρία και οι Δικαστές νομιμοποίησαν την εξόντωση δύο ανθρώπων, του Περικλή και της Ηριάννας.



Σε αυτούς τους δέκα μήνες η υπόθεση της Ηριάννας και του Περικλή θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μας για την μεγαλειώδη κοινωνική αλληλεγγύη, για την τεράστια έκταση της αμφισβήτησης της δικαστικής απόφασης, των δικαστών, του θεσμού της δικαιοσύνης, αλλά και για την επικινδυνότητα του αντιτρομοκρατικού νόμου 187Α, που εμπλέκει άτομα και ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια ενοχοποιώντας τα για παραδειγματισμό και επίδειξη αντιτρομοκρατικού έργου.



Η κυβέρνηση Σύριζα αφού ενίσχυσε τους αντιτρομοκρατικούς νόμους, δηλαδή ενίσχυσε τη δυνατότητα ποινικοποίησης της κάθε Ηριάννας και του κάθε Περικλή, με απεγνωσμένο, εκκωφαντικό και υποκριτικό τρόπο προσπάθησε να δείξει συμπαράσταση στους αθώους διωκόμενους από το τέρας που η ίδια η κυβέρνηση κατασκεύασε. Ταυτόχρονα ο Σύριζα θέλει να επιδείξει άνευ κόστους δημοκρατική ευαισθησία στα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, πάνω στις ήδη βεβαρυμμένες πλάτες της Ηριάννας και του Περικλή, με αποτέλεσμα να τους καταστήσει ευάλωτους στον πολωτικό καφκικό ανταγωνισμό των ομάδων εξουσίας. Δεν θα ξεχάσουμε επίσης και την προσταγή της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων προς τους συναδέλφους τους για εφαρμογή του Ποινικού Δίκαιου του Εχθρού. Η πρόθεσή τους ήταν σαφής από την πρώτη φορά. Εξόντωση της Ηριάννας, ως ένα ακόμα βήμα για την εκπλήρωση του σταθερού πόθου που είναι η επιβολή ενός “δικαστικού κράτους”.



Βρισκόμαστε μπροστά στην κατασκευή του «εσωτερικού εχθρού» από το κράτος και της θεσμοθέτησης του ποινικού δίκαιου του «εχθρού» διαμέσου της Ηριάννας και του Περικλή. Αυτή είναι η αλήθεια αυτής της υπόθεσης και επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι εφαρμόζονται πάνω τους όλες οι τακτικές του καθεστώτος εξαίρεσης. Είναι μια υπόθεση που αφορά όλους μας, διότι η κοινωνική σχέση και η ανθρώπινη επαφή είναι αυτή που ποινικοποιείται τώρα.



Λευτεριά στην Ηριάννα και στον Περικλή.



Άμεση Κατάργηση του τρομονόμου.



ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ 15 ΜΑΡΤΙΟΥ ΑΘΗΝΑ: ΠΟΡΕΙΑ 18.00- ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ



ΔΙΚΗ: 21 ΜΑΡΤΙΟΥ, 09.00- Εφετείο Λουκάρεως



ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Φωτογραφίες από την παρέμβαση:

Τρίτη 6 Μαρτίου 2018

Προβολή της ταινίας "Stories of Destroyed Cities"


Προβολή της ταινίας "Stories of destroyed cities" από την κινηματογραφική ακαδημία της Rojava και μετά το τέλος της ταινίας απευθείας σύνδεση για συζήτηση με συντελεστές της ταινίας που βρίσκονται ακόμα εκεί. Μετά το τέλος της συζήτησης θα ακολουθήσει μπαρ οικονομικής ενίσχυσης της πρωτοβουλίας

Η σύνοψη της ταινίας στα αγγλικά και τα ελληνικά

"Kurds call it Rojava, or the West, the place where the sun sets on Kurdish lands: the north of Syria, the stage of the most violent war of our times, painted in blood by the mass-rape and mass-killings of the ISIS terrorist organization. It is here, in Rojava, in three destroyed cities, that three separate stories tell the story of how savage war destroys not only our cities, but our people, too. Sinjar, Kobanî and Jazaa are three towns that display the most destructive impact of modern war. All three are in the process of being rebuilt at the moment. The people who live here have transformed their tragedies into a determination to leave a better Rojava for future generations. The filmmakers have sought to explore the parallels between fiction and life by including stories told in the sincere words of those who actually experienced them. This is also the first feature film shot, in their own language, by the Rojava Film Commune, established after the revolution by a group of artists from Rojava."

"Στα κουρδικά ονομάζεται Rojava, ή η Δύση, ο τόπος που δύει ο ήλιος του Κουρδιστάν: στα βόρεια της Συρίας, το πεδίο μάχης του πιο βίαιου πολέμου...
Είναι εδώ, στη Rojava, σε τρείς κατεστραμένες πόλεις, που τρείς
ξεχωριστές ιστορίες αφηγούνται πως ο άγριος πόλεμος καταστρέφει όχι μόνο τις πόλεις μας, αλλά και τους ανθρώπους μας...
Οι δημιουργοί επιχειρούν να εξερευνήσουν τις παραλλήλους ανάμεσα στη φαντασία και τη ζωή με ιστορίες ειπωμένες στην ειλικρινή γλώσσα των ανθρώπων που τις έζησαν.

Είναι η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που γυρίστηκε , στη δική τους γλώσσα, από την κινηματογραφική κοινότητα της
Rojava (Rojava Film Commune) , που δημιουργήθηκε μετά την επανάσταση
από μια ομάδα καλλιτεχνών από τη Rojava.


Κάλεσμα στην Πανβαλκανική-διεθνιστική διαδήλωση το Σάββατο 10 Μάρτη


Με αφορμή το ‘’Μακεδονικό’’ που ξαναήρθε στην επιφάνεια της πολιτικής σφαίρας λόγο των νατοϊκών επιδιώξεων στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, πραγματοποιήθηκαν συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα στα οποία στεγάστηκαν όλα τα μισαλλόδοξα και εθνικιστικά-φασιστικά κομμάτια της χώρας, που βέβαια με την ανοχή και τη στήριξη του κόσμου που παρευρέθηκε στα συλλαλητήρια βρήκαν εύφορο έδαφος να σπείρουν το δηλητήριό τους στον δημόσιο λόγο και χώρο. Απέναντι σε αυτές τις φιέστες του μίσους και του εθνικισμού, πραγματοποιήθηκαν αντιεθνικιστικές συγκεντρώσεις που έκαναν ξεκάθαρο ότι το κίνημα δεν θα σιωπά και θα αντιπαρατίθεται σε ό,τι καλλιεργεί τη διχόνοια ανάμεσα στους λαούς.

Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018

Αντιεθνικιστική μοτοπορεία

Ολοκληρώθηκε η αντιεθνικιστική μοτοπορεία με μεγάλη συμμετοχή κόσμου. Αύριο στη 13:00 όλοι στην Καμάρα.

Πίσω από τις σημαίες του πατριωτισμού κρύβονται τα εγκλήματα του εθνοκρατισμού.






Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2018

Πίσω από τις σημαίες του πατριωτισμού κρύβονται τα εγκλήματα του εθνοκρατισμού



Μακεδονία και Εθνικισμός. Για το μακεδονικό ζήτημα...

Το ζήτηµα που έχει προκύψει από τις αρχές του 1990 για την ονοµασία της ∆ηµοκρατίας της Μακεδονίας και απασχολεί την ελληνική κοινωνία ως σήµερα είναι πολύ πιο βαθύ από όσο εµφανίζεται και σίγουρα ιδιαίτερα σηµαντικό για όσους και όσες από εµάς συµµετέχουν στο λεγόµενο ριζοσπαστικό, επαναστατικό, ανταγωνιστικό ή όπως αλλιώς κίνηµα. Και είναι σηµαντικό για τρεις κυρίως λόγους. Πρώτον, το µακεδονικό ζήτηµα µε όλες του τις προεκτάσεις είναι βασικός άξονας συγκρότησης του ελληνικού εθνικισµού και του κράτους του. ∆εύτερον, υπάρχει το πολύ συγκεκριµένο επίδικο ζήτηµα της µακεδονικής µειονότητας στην ελληνική επικράτεια. Τρίτον, απλά και µόνο το γεγονός ότι αυτή η υπόθεση αφορά πλειοψηφικά την ελληνική κοινωνία, η οποία ήδη έχει πάρει θέση, αναδεικνύεται σε δείκτη ωριµότητας και υπευθυνότητας αυτού του κινήµατος να πάρει και αυτό θέση δηµόσια.

Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2018

Από τη συγκέντρωση στα δικαστήρια στις 11/1, εν' όψη του πλειστηριασμού των οικοέδων της ΒΙΟΜΕ.




Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2018

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΟΜΕ

Στην διαρκή και πολυεπίπεδη κρίση που προκάλεσε η χρεωκοπία (κατά την οποία το ιδιωτικό χρέος των τραπεζών έγινε κρατικό και το κράτος το μετέθεσε στις πλάτες της κοινωνίας),όλες οι παλιές ιδεολογίες που διεκδικούσαν την εξουσία χρεοκόπησαν και αυτές με την σειρά τους για να αντικατασταθούν από μία νέα. Είναι η ιδεολογία που σπάει τους δεσμούς της με κάθε ίχνος πολιτικής διαφοροποίησης γύρω από την οποία συγκροτούνταν οι παραδοσιακοί κομματικοί μηχανισμοί. Είναι η ίδια που σπάει ταυτόχρονα τους εθνικούς φραγμούς για να γίνει παγκόσμια : ”δεν υπάρχει εναλλακτική” το γνωστό Τ.Ι.Ν.Α.
Το φάντασμα αυτού του οικονομικού ολοκληρωτισμού έρχεται να υφαρπάξει και να λεηλατήσει με κυβερνήσεις – διαχειριστές ό,τι απέμεινε ζωντανό και ανέπαφο από το φυσικό πλούτο , τα κοινά αγαθά , τους δημόσιους χώρους. Με μία κοινωνία φτωχοποιημένη και τρομοκρατημένη από το μέγεθος της καταστροφής που την απειλεί καθημερινά, ενώ ταυτόχρονα όσο αναζητεί λύσεις στο παρελθόν, άλλο τόσο το παρόν γεμίζει με αδιέξοδα και απελπισία.

Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2018

Μακεδονία και Εθνικισμός

Μακεδονία και Εθνικισμός


για το μακεδονικό ζήτημα...


Το ζήτηµα που έχει προκύψει από τις αρχές του 1990 για την ονοµασία της ∆ηµοκρατίας της Μακεδονίας και απασχολεί την ελληνική κοινωνία ως σήµερα είναι πολύ πιο βαθύ από όσο εµφανίζεται και σίγουρα ιδιαίτερα σηµαντικό για όσους και όσες από εµάς συµµετέχουν στο λεγόµενο ριζοσπαστικό, επαναστατικό, ανταγωνιστικό ή όπως αλλιώς κίνηµα. Και είναι σηµαντικό για τρεις κυρίως λόγους. Πρώτον, το µακεδονικό ζήτηµα µε όλες του τις προεκτάσεις είναι βασικός άξονας συγκρότησης του ελληνικού εθνικισµού και του κράτους του. ∆εύτερον, υπάρχει το πολύ συγκεκριµένο επίδικο ζήτηµα της µακεδονικής µειονότητας στην ελληνική επικράτεια. Τρίτον, απλά και µόνο το γεγονός ότι αυτή η υπόθεση αφορά πλειοψηφικά την ελληνική κοινωνία, η οποία ήδη έχει πάρει θέση, αναδεικνύεται σε δείκτη ωριµότητας και υπευθυνότητας αυτού του κινήµατος να πάρει και αυτό θέση δηµόσια.

1.Το μακεδονικό ζήτημα ως βασικός άξονας συγκρότησης του ελληνικού εθνικισμού
 Για να κατανοήσουµε την εθνικιστική στάση της ελληνικής κοινωνίας πρέπει να αντιληφθούµε ότι στην Ελλάδα, όπως και σε όλη τη Βαλκανική, κύριο φαντασιακό αυτοπαράστασης της κοινωνίας αποτέλεσε και αποτελεί η ιδέα του έθνους στη ροµαντική της εκδοχή, ελλείψει ιδιαίτερης σχέσης µε το κίνηµα του ∆ιαφωτισµού. Αντίθετα µε τον πολιτικό εθνικισµό που αναδύθηκε στην αµερικάνικη και γαλλική επανάσταση, όπου το έθνος συγκροτήθηκε στη βάση πολιτικών σωµάτων ισότιµων πολιτών που δηµιούργησαν το σύνταγµά τους ή εναντιώθηκαν στον βασιλιά που δρούσε ενάντια στα συµφέροντα τους, ο ροµαντικός εθνικισµός επικαλείται το αίµα, το αρχέγονο της καταγωγής και της γλώσσας και το ένδοξο παρελθόν.

Στην περίπτωση της Ελλάδας πρέπει να προσθέσουµε και τη συνύφανση της ορθοδοξίας στον εθνικό µύθο, η οποία ακόµη και σήµερα πηγαίνει χέρι-χέρι µε το ελληνικό κράτος και τον εθνικισµό. Χαρακτηριστικό του ροµαντικού εθνικισµού είναι ότι αποκρύπτει την ιστορικότητα της δηµιουργίας του εκάστοτε έθνους και δηµιουργεί την πεποίθηση ότι το συγκεκριµένο έθνος υπήρχε ανέκαθεν. Αυτό το πλαίσιο συγκροτεί ένα βαθιά υπερβατικό και ετερόνοµο θεµέλιο θέσµισης της κοινωνίας. Η εθνικιστική κοινωνία φαντάζει σαν ένας εκτεταµένος ιδιόκοσµος, φαντάζεται δηλαδή τον εαυτό της, σαν να είναι το κέντρο του κόσµου και της ιστορίας, να βάλλεται από κάθε κατεύθυνση και φυσικά εχθρεύεται ο,τιδήποτε απειλεί αυτήν την τάξη πραγµάτων. Και ό,τι δεν µπορεί να το αφοµοιώσει, φυσικά προσπαθεί να το εξολοθρεύσει. 

Γι’ αυτό και τα τυπικά επιχειρήµατα κάποιας Ελληνίδας ή κάποιου Έλληνα εναντίον της συνταγµατικής ονοµασίας της ∆ηµοκρατίας της Μακεδονίας είναι ότι “ο Μέγας Αλέξανδρος µίλαγε ελληνικά, όχι βουλγάρικα” ή ότι “τη Μακεδονία την κατοικούσαν από τα αρχαία χρόνια οι Έλληνες”, γι’ αυτό και η συγκάλυψη ή και άρνηση ακόµα ύπαρξης της µακεδονικής µειονότητας και της καταπίεσής της. Αν και υπάρχει µια τάση “υποβίβασης” του ζητήµατος σε ιστορικό από πολιτικό, αναγκαία είναι η ιστορική αναφορά και στα εγκλήµατα του ελληνικού κράτους στην προσπάθειά του να δηµιουργήσει το ελληνικό έθνος. (Να σηµειώσουµε ότι το ζήτηµα δεν είναι ιστορικό, πόσο µάλλον γεωγραφικό όπως παρουσιάζεται, γιατί τότε το µόνο που θα αρκούσε για την επίλυσή του θα ήταν ένα καλό βιβλίο ιστορίας, αλλά ούτως ή άλλως τέτοια υπάρχουν αρκετά). Το ελληνικό κράτος από τη στιγµή της ίδρυσής του προβάλλει το αίτηµα ότι ο ιστορικός του ρόλος, να συµπεριλάβει στην έκτασή του το σύνολο του ιστορικού ελληνισµού, µένει ανικανοποίητος. Υπάρχει όµως ένα πρόβληµα. Σε αυτές τις περιοχές που διεκδικεί το ελληνικό κράτος κατοικούν και άλλοι άνθρωποι οι οποίοι δύσκολα µπορούν να χαρακτηριστούν “Έλληνες” αφού είναι Αρβανίτες, Βλάχοι, Μουσουλµάνοι (Τούρκοι δηλαδή), Σλάβοι, Βούλγαροι και διάφορες άλλες εθνοτικές οµάδες. 
Στη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας όµως υπάρχουν ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα και άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονται εθνικά ως “Μακεδόνες”. Το 1893 ιδρύεται η ΕΜΕΟ µε πρόγραµµα την ανεξαρτητοποίηση του µακεδονικού κράτους και τη δηµιουργία µιας βαλκανικής οµοσπονδίας. Κορύφωση αυτής της κίνησης ήταν η εξέγερση του Ίλιντεν το 1903, η οποία καταπνίχτηκε στο αίµα από τον Σουλτάνο. Μετά την αποτυχηµένη απόπειρα του 1897, όταν ο ελληνικός στρατός νικήθηκε κατά κράτος από τον οθωµανικό, το ελληνικό κράτος προετοιµάζει ξανά την επέλασή του προς το Βορρά. Στέλνει στην περιοχή της Μακεδονίας παραστρατιωτικές οµάδες γνωστές ως “Μακεδονοµάχους” µε σκοπό τον προσεταιρισµό του ορθόδοξου πληθυσµού και την εκτόπιση του βουλγαρικού και του µουσουλµανικού στοιχείου από την περιοχή. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι Μακεδονοµάχοι έχουν µείνει στην εθνική µυθολογία ως ήρωες που πολέµησαν έναν άνισο πόλεµο, ενώ στην πραγµατικότητα αυτό που έκαναν ήταν ό,τι κάνει κάθε στρατός: φόνους, βιασµούς, εµπρησµούς, καταστροφές.

Με τους βαλκανικούς πολέµους του 1912-13 το µεγαλύτερο µέρος της Μακεδονίας πηγαίνει στο ελληνικό κράτος, ένα στο σερβικό και ένα στο βουλγάρικο. Το πρόβληµα όµως παρέµενε το ίδιο. Στο µεγαλύτερο µέρος της η Μακεδονία δεν ήταν ελληνική! 

Χαρακτηριστική είναι η φράση του Χ. Τρικούπη: “Όταν έλθει ο µέγας πόλεµος η Μακεδονία θα γίνει Ελληνική ή Βουλγαρική κατά τον νικήσαντα. Αν τη λάβωσιν οι Βούλγαροι θα εκσλαβίσωσι τον πληθυ- σµόν. Αν ηµείς την λάβοµεν, θα τους κάνοµεν όλους έλληνας µέχρι της Ανατολικής Ρωµυλίας”.

Σύµφωνα µε στοιχεία του Οικουµενικού Πατριαρχείου, πριν από τον πόλεµο µόνο το 10% περίπου του πληθυσµού αποτελείτο από ελληνόφωνες Μακεδόνες, ενώ το 40% αποτελείτο από σλαβόφωνες Μακεδόνες και το υπόλοιπο 40% από Μουσουλµάνους Μακεδόνες. Σχετικά ολιγάριθµα πληθυσµιακά στοιχεία της Μακεδονίας αποτελούσαν οι λατινόφωνοι Βλάχοι, οι Αλβανοί, οι Εβραίοι και οι Τσιγγάνοι. Πλειοψηφικό στοιχείο αποτελούσαν οι Εβραίοι µόνο στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Από την κατάκτηση και έπειτα όµως εκτοπίζονται χιλιάδες εξαρχικοί Μακεδόνες και Μουσουλµάνοι και στη θέση τους εγκαθίστανται Έλληνες πρόσφυγες.

Αν και το ελληνικό κράτος σήµερα δεν δέχεται επίσηµα την ύπαρξη µακεδονικής µειονότητας στην επικράτειά του, τότε γνώριζε καλά ότι υπήρχε. Από το πλήθος αποδεικτικών στοιχείων χαρακτηριστικότερο είναι η έκδοση του (σλαβο)µακεδονικού αλφαβηταρίου ABECEDAR το 1925. Με βασικό άξονα την οµογενοποίηση της περιοχής από το 1926 αρχίζει η συστηµατική εθνοκάθαρση των (σλαβο)µακεδόνων από το ελληνικό κράτος µε το κλείσιµο των σχολείων τους, την απαγόρευση χρήσης της γλώσσας τους ακόµη και στον ιδιωτικό τους χώρο, µε δηµόσιες τελετές αποκήρυξης της γλώσσας τους, µε αλλαγές τοπωνυµίων και ονοµάτων µε φυλακίσεις και βασανισµούς. Ο δεύτερος γύρος εθνοκάθαρσης της περιοχής από τους (σλαβο)µακεδόνες συντελείται µετά από το τέλος του εµφυλίου πολέµου και την ήττα του ∆ΣΕ. Τότε πολλοί (σλαβο)µακεδόνες που συµµετείχαν στο ∆ΣΕ αναγκάστηκαν να καταφύγουν στο εξωτερικό ως πολιτικοί πρόσφυγες, λόγω της πολιτικής του µετεµφυλιακού ελληνικού κράτους. Το 1982 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. επέτρεψε την επιστροφή όλων των πολιτικών προσφύγων στη χώρα πλην αυτών που ήταν ‘‘µη Έλληνες το γένος’’. Τα περί κατασκευασµένου από τον Τίτο µακεδονικού έθνους όπως γίνεται φανερό, στον βαθµό που συγκαλύπτει την ύπαρξη αυτών των ανθρώπων, είναι µπούρδες.

2. τα έθνη κράτη είναι (και στα Βαλκάνια) πολιτικές κατασκευές
Ούτως ή άλλως η Λαϊκή ∆ηµοκρατία της Μακεδονίας υπάρχει από το 1945, χωρίς ποτέ να υπάρξει τόσο σοβαρό πρόβληµα διµερών σχέσεων µέχρι το 1991, όταν η ∆ηµοκρατία της Μακεδονίας κήρυξε την ανεξαρτησία της. Μάλλον γιατί δεν ετίθετο από κάποιον ως τότε ζήτηµα αναγνώρισης της µακεδονικής µειονότητας στην ελληνική επικράτεια. Επίσης γελοία είναι η ρητορική περί απειλής της Ελλάδας από τη ∆ηµοκρατία της Μακεδονίας, ενός κράτους στρατιωτικά υποδεέστερου από το ελληνικό, τη στιγµή µάλιστα που το τελευταίο είναι µέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Ενός κράτους οικονοµικά εξαρτηµένου, αφού τη στιγµή που το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας “διαρρηγνύει τα ιµάτιά του” για το όνοµα και την ελληνικότητα της Μακεδονίας, τα ελληνικά κεφάλαια αλωνίζουν στη ∆ηµοκρατία της Μακεδονίας, αναδεικνύοντας για άλλη µια φορά ότι ενώ, αντίθετα από τις επιθυµίες µας, µερικές φορές οι προλετάριοι έχουνε πατρίδα, το κεφάλαιο δεν έχει καμιά.  

Είναι σηµαντικό βέβαια να αναφέρουµε ότι και η ∆ηµοκρατία της Μακεδονίας πέρασε τα αναγκαία των εθνοκρατικογένεσεων με την ανάδυση ενός εθνικισμού (αντιπαραθετικού και πυροδοτούμενου από τον ελληνικό), µε τη µακεδονική κοινωνία να µοιάζει µε εργαστήρι παραγωγής έθνους. Μπορεί να δει κανείς εκεί την κατασκευή της εθνικιστικής ιστοριογραφίας, µυθολογίας και µίσους, µε γραφικές μετονομασίες οδών και συλλαλητήρια. Η ανάρτηση ελληνικών σηµαιών µε τη σβάστικα βέβαια δεν απέχει πολύ από το ελληνικό συνήθειο αναπαράστασης της σηµαίας των Η.Π.Α. µε τη σβάστικα. Και τα επεισόδια σε ελληνικούς στόχους στη ∆ηµοκρατία της Μακεδονίας είναι στο ίδιο µήκος κύµατος µε τα εθνικιστικά συλλαλητήρια στην Ελλάδα, όπου κυριαρχούσε το σύνθηµα “η λύση είναι µία, σύνορα µε τη Σερβία”. Όπως επίσης η καταπίεση των µακεδόνων πολιτών που ζητούν βουλγαρικό διαβατήριο (µεταξύ αυτών και ο µέχρι πρότινος Μακεδόνας εθνικιστής πρωθυπουργός Λιούµπτσο Γκεοργκέφσκι!) και η αντιμετώπιση τους ως προδότες εντάσσεται στο ίδιο εθνικιστικό πλαίσιο.

Οι παρακινδυνευμένες αλλαγές τοπωνυμίων (αγαπηµένη τακτική και του ελληνικού κράτους) και η προγονική επίκληση στο ‘‘Μεγαλέξαντρο’’ είναι όντως αρκετά χοντροκοµµένα. Αλλά πρέπει να αναγνωρίσουµε ότι ενώ η Ελλάδα είχε περίπου έναν αιώνα να κατασκευάσει τη δική της εθνική ταυτότητα (µε ό,τι αυτό συνεπάγεται), η ∆ηµοκρατία της Μακεδονίας είχε µόλις µια 15ετία! Η πολιτική σκοπιµότητα του ελληνικού κράτους µη αναγνώρισης της συνταγµατικής ονοµασίας της ∆ηµοκρατίας της Μακεδονίας είναι συγκεκριµένη. Αναγνώριση του ονόµατος σηµαίνει αναγνώριση της µακεδονικής εθνότητας και της αντίστοιχης µακεδονικής µειονότητας και της εθνοκάθαρσής της, και κάτι τέτοιο αποτελεί απειλή για τους εθνικιστικούς µύθους των Ελλήνων. 

3. Ελλάδα: το αφεντικό των Βαλκανίων 
ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΠΕΝ∆ΥΣΕΙΣ ΣΕ πΓ∆Μ (2006) φωτογραφια εδω
Τo µακεδονικό ζήτηµα αποτελεί πλήγµα για την εικόνα της “ψωροκώσταινας” Ελλάδας, του ανάδελφου έθνους που όλες οι δυνάµεις το χτυπούν αλύπητα, αυτό όµως αντιστέκεται και συνεχίζει την πορεία του. Παραθέτουµε από την ιστοσελίδα του υπουργείου εξωτερικών: «Το µέγεθος των ελληνικών επενδύσεων, σύµφωνα µε το επενδεδυµένο κεφάλαιο είναι ανώτερο του επισήµως εγγεγραµµένου και ανέρχεται σε €950 εκατ. καταλαµβάνοντας την πρώτη θέση, απασχολούν άνω των 20.000 ατόµων και οι σαράντα µεγαλύτερες εταιρείες ελληνικών συµφερόντων σε πΓ∆Μ διαθέτουν επενδεδυµένο κεφάλαιο €830 εκατ.» 

Ήταν βέβαια αυτή η Ελλαδίτσα που από την ίδρυσή της µέχρι σήµερα έχει υπερδιπλασιάσει τα εδάφη της, που το 1992 συζητούσε το σενάριο διαµελισµού της ∆ηµοκρατίας της Μακεδονίας από κοινού µε τον σφαγέα Μιλόσεβιτς, της επέβαλε εµπάργκο το 1994 και τώρα ασκεί veto για την ένταξη της ∆ηµοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Φυσικά δεν µας κόπτει εάν η ∆ηµοκρατία της Μακεδονίας θα ενταχθεί στο στρατιωτικό και δολοφόνο οργανισµό του ΝΑΤΟ. Θέλουµε να αναδείξουµε τη συνεπή ιµπεριαλιστική και ηγεµονική στάση του ελληνικού κράτους στην περιοχή. 
Από τη πλευρά µας ελπίζουµε ότι η ίδια η µακεδονική κοινωνία θα αντισταθεί σε αυτή την κίνηση του µακεδονικού κράτους και στεκόµαστε αλληλέγγυοι/ες στις αντινατοϊκές, αντικαπιταλιστικές και αντικαθεστωτικές φωνές εκεί. Κριτική πρέπει να γίνει οπωσδήποτε και στην Αριστερά (εκτός φωτεινών εξαιρέσεων) εντός και εκτός κοινοβουλίου, η οποία εν ονόµατι ενός συνωµοσιολογικού αντι-ιµπεριαλισµού και αντι-αµερικανισµού έχει ενσωµατώσει (όχι µε µεγάλη δυσκολία) µέρος της πατριωτικής-εθνικιστικής ρητορικής σε πολλά ζητήµατα της λεγόµενης “εξωτερικής πολιτικής” όπως και τώρα όσον αφορά το µακεδονικό. 

Με µικροµέγαλες συµπεριφορές (του τύπου ‘‘αν ήµουν κυβέρνηση εγώ θα...’’), διατυπώνονται απόψεις του τύπου “δεν µπορούµε να δώσουµε λευκή επιταγή στον ιµπεριαλισµό όσον αφορά το όνοµα”, απόψεις που είναι ξεκάθαρο (τουλάχιστον για αυτούς που βλέπουν) ότι πριµοδοτούν τον ελληνικό εθνικισµό. Κριτική πρέπει να γίνει όµως και σε λογικές που υποβιβάζουν το ζήτηµα µε λαϊκισµούς όπως “προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώµη από τα σηµαντικά ζητήµατα”. 

Το γεγονός ότι τις µακεδονικές θέσεις τις υπερασπίζονται οι Η.Π.Α., ότι υπάρχουν κόντρες συµφερόντων του ρωσικού και αµερικανικού ‘‘τόξου’’ στα Βαλκάνια, ότι ο µακεδονικός εθνικισµός είναι υποκινούµενος από κάποια ‘‘σκοτεινά συµφέροντα’’, πολύ ή λίγο έχουν σχέση µε την πραγµατικότητα. Είναι ένας ακόµη λόγος όµως, όχι τόσο για το ελληνικό κράτος όσο για την ελληνική κοινωνία, να αλλάξει γραµµή πλεύσης εγκαταλείποντας τον εθνικισµό και να προτάξει τη συναδέλφωση των λαών και την ισότητα των µειονοτήτων πάνω σε διεθνιστικές βάσεις, και όχι βάσεις ‘‘ισορροπίας δυνάµεων’’ και ‘‘εθνικών συµφερόντων’’.

4. Η Εθνική Ενότητα Είναι Παγίδα 
Ψευτοδιλήµµατα δεν υπάρχουν. Όταν η κοινωνία θέτει στο σύνολό της ζητήµατα είσαι υποχρεωµένος να πάρεις θέση. Αλλιώς είσαι έξω από το πολιτικό - κοινωνικό. Εµείς που προσεγγίζουµε τα πράγµατα από την αντικρατική, διεθνιστική µεριά οφείλουµε να αντιπαλέψουµε κάθε εθνικισµό και µισαλλοδοξία. Οφείλουµε να παλέψουµε για µια κοινωνία που η διάκριση σε εθνότητες θα είναι αδιάφορη και δεν θα αποτελεί αιτία πολέµων, σφαγών και διακρίσεων. Οφείλουµε να παλέψουµε για µια κοινωνία όπου η ίδια στο σύνολό της θα αποφασίζει για τις υποθέσεις της απαλλαγµένη από τον γραφειοκρατικό βραχνά του κράτους. Αυτή η πάλη όµως αρχίζει σήµερα µε την αναγνώριση και ισοτιµία των µειονοτήτων, το δικαίωµα στον αυτοπροσδιορισµό, την αποεθνικοποίηση του δηµόσιου χώρου και βέβαια την εκδίωξη της εκκλησίας από αυτόν. 

Για όλα αυτά λοιπόν, παλεύουµε σήµερα:
 · για την αναγνώριση της µακεδονικής µειονότητας, της γλώσσας της και της παράδοσή της και την άνευ όρων επιστροφή των µακεδόνων πολιτικών προσφύγων. 
· ενάντια στον ελληνικό (και κάθε) εθνικισµό - οικονοµικό ιµπεριαλισµό. 
· για τον κοινό αγώνα εργαζοµένων-κοινωνιών σε Ελλάδα-Μακεδονία-Βαλκάνια, ενάντια στο κεφάλαιο και τα κράτη και τους σχεδιασµούς τους.

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας