Του Γρηγόρη Τσιλιμαντού*
Για την επίσκεψη του Μανού Τσάο
Με τα μάτια του την ώρα της ξενάγησης, ερευνούσε τον χώρο με περισσότερη διεισδυτικότητα απ όσο εμείς προσπαθούσαμε να του εξηγήσουμε με τα λόγια. Στο τέλος δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του.
Για την επίσκεψη του Μανού Τσάο
Στο Μεξικό του έβγαλαν το παρατσούκλι «ακρίδα». Ήταν ο τρόπος που ενσάρκωνε την μουσική του πάνω στη σκηνή. Εκεί βαφτίστηκε Chapulin, όπως μας εξομολογήθηκε. Σ” ένα χαρτί μας έδωσε την διεύθυνσή του σχηματίζοντας με τα γράμματα ένα κύκλο κι όχι ως συνήθως σε συντεταγμένη ευθεία.
Μάλλον δεν ταιριάζουν οι ευθείες σ’ αυτόν τον παγκόσμιο. Γι’ αυτό ίσως εγκατέλειψε από νωρίς την νεολαία του κομμουνιστικού κόμματος, για να ανοιχτεί στα κινήματα του κόσμου, να αφουγκραστεί τον παλμό τους και τα μηνύματά τους. Πριν και μετά το τέλος της συναυλίας το επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά, ακούγοντας ακούραστα εκτός από μας, την επιτροπή Μεγάλης Παναγίας κατά της εξόρυξης χρυσού και το SOSτε το νερό.
Αντισυμβατικός, βιωμένος αντικομφορμιστής, απρόβλεπτα φιλικός σε μια συνάντηση μεταξύ αγνώστων. Ενημερώθηκε για το Μικρόπολις, πώς γεννήθηκε, πώς μετεξελίχθηκε, για τις ομάδες, για τις δομές, για τις δραστηριότητες, για τις εκδηλώσεις,για τα φεστιβάλ λόγου.
Με τα μάτια του την ώρα της ξενάγησης, ερευνούσε τον χώρο με περισσότερη διεισδυτικότητα απ όσο εμείς προσπαθούσαμε να του εξηγήσουμε με τα λόγια. Στο τέλος δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του.
Ίσως δεν περίμενε να δει έναν χώρο ελευθερίας στην καρδιά του εμπορίου.
Όταν άκουσε ότι στο φετινό φεστιβάλ άμεσης δημοκρατίας έγινε πρόσκληση στον Edouardo Galeano, αλλά ενώ το ήθελε, για λόγους υγείας, δεν μπορούσε να κάνει τόσο μακρινό ταξίδι, μας το επιβεβαίωσε και μ” ένα πλατύ χαμόγελο είπε πως είναι ο πνευματικός του πατέρας και μάλιστα μιά απ τις ιστορίες στα βιβλία του είναι η ιστορία της δικής του μητέρας.
Η ώρα περνούσε και περίμενε υπομονετικά, αφού τον πίεζε ο χρόνος, να συναντήσει τους εργαζόμενους της ΒΙΟ.ΜΕ. Άκουσε την ιστορία τους, έμαθε για τα προϊόντα τους, για την αμεσοδημοκρατική οργάνωση των εργαζομένων, για την μοναδικότητα του εργοστασίου όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη,για την διεθνή αλληλεγγύη, αλλά και για τα προβλήματά τους με τα αφεντικά της εταιρείας, πως όλα ξεκίνησαν από ένα βιβλιαράκι που πήγε χέρι-χέρι για το εργοστάσιο της Zanon, για την επίσκεψη της Naomi Klein.
Η κουβέντα γινόταν όλο και πιό οικεία όχι μόνο γιατί ήξερε καλά κι από κοντά την Zanon, αλλά ήξερε και τον «Lalo» Parett τον εκπρόσωπο των ανακτημένων εργοστασίων της Αργεντινής, που ήταν καλεσμένος απ το φεστιβάλ άμεσης δημοκρατίας, αφιερώνοντας μεγάλο μέρος του χρόνου του στον λόγο για τον οποίο ήρθε, στην ΒΙΟ.ΜΕ, εκεί μέσα στο εργοστάσιο.
manu_chao_mikropolis1Μετά από δύο ώρες περίπου, ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού κι αφού μας αγκάλιασαν όλους, αυτός και η μπάντα του, πήραν και την ρακί τους απ το παντοπωλείο, πήραν και τα προϊόντα της ΒΙΟ.ΜΕ, μέσα σ ένα κλίμα αμοιβαιότητας: άξιζε τον κόπο και τον χρόνο και ιδιαίτερα γι αυτούς που τον παρέβησαν, αφού τους περίμενε ένα μεγάλο οδικό ταξίδι προς την Τιμισοάρα.
Τέλος, αυτό που ζήτησε ξανά επίμονα είναι πως θέλει να μάθει τα πάντα για το εργοστάσιο, για όλες τις εξελίξεις που τρέχουν και να ενημερώνεται συνεχώς, γιατί είναι ανοιχτός για μιά επάνοδο στην Αθήνα αυτή την φορά μέσα στο B-FEST, για την ΒΙΟ,ΜΕ, δείχνοντας έτσι όχι μόνο την αλληλεγγύη του, αλλά και την διάθεσή του να συμμετάσχει ενεργά σ αυτήν.
*Συμμετέχει στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο «Μικρόπολις», μέλος της ΑΚ Θεσσαλονίκης
