Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Πορεία για τη δολοφονία του 19χρονου Θανάση Καναούτη από ελεγκτή (Φωτό)


Εκατοντάδες κόσμου συμμετείχαν στην πορεία που πραγματοποιήθηκε στις 22/8 στη Θεσσαλονίκη, για το θέμα της δολοφονίας του 19χρονου Θανάση Καναούτη από ελεγκτή στην Αθήνα εξαιτίας του ότι δεν είχε εισιτήριο για το τρόλεϊ.

Οι δράσεις συνεχίζονται με συγκέντρωση στα δικαστήρια την Τρίτη 27 Αυγούστου, στις 11.30 που θα εκδικαστεί η υπόθεση των συντρόφων που συνελλήφθησαν για αναγραφή συνθημάτων για το περιστατικό.

ΚΡΑΤΗ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΜΠΑΤΣΟΙ ΕΛΕΓΚΤΕΣ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ ΑΦΑΙΡΟΥΝ ΖΩΕΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ






Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

FEST Άμεσης Δημοκρατίας 2013 (Ελλ-Eng)


http://ablocfest.gr/




ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ

Η οικονομία ως πρώτη και κύρια αξία του καπιταλισμού και της ζωής στον καπιταλισμό,βάζει νέους όρους εκμετάλλευσης. Η εκμετάλλευση μέσα από την παραγωγή βρήκε διέξοδο απ’ την εκμετάλλευση μέσα από το χρέος.

Η μαζική περιθωριοποίηση και απαξία μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας μέσα σε ελάχιστο χρόνο καλλιέργησε ένα κλίμα φόβου που το συνόδευε η τρομοκρατία της έκπτωσης. Η απόγνωση και η απελπισία μπήκαν στην καθημερινότητα και σε ημερήσια διάταξη.

Το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν η πρώτη κάθετη απόπειρα του φόβου ως όπλο πολιτικής διαχείρησης απ το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης.Η εκτός συνόρων αντίδραση έδωσε μια ανάσα στην εντός συνόρων αντίσταση , αλλά η ατζέντα παραμένει ανοικτή.

Ήταν ο κατάλληλος χρόνος για να επιταχυνθούν όλοι οι σχεδιασμοί που δειλά-δειλά και κομματιασμένα έκαναν την εμφάνισή τους όλο το προηγούμενο διάστημα.

Η εγκατάλειψη παραγωγικών μονάδων,η διόγκωση της ανεργίας,το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας,η περίφραξη των δημόσιων χώρων, τα διατάγματα νομοθετικού περιεχομένου. Τα fast track για το νερό, την εξόρυξη, την ενέργεια, τα σκουπίδια η ολοκληρωτική καταστολή είναι μερικές απ τις κεντρικές συνέπειες της κοινωνικής ασφυξίας που προκαλούν τα αφεντικά ,μπρός στις οποίες οι επαγγελματίες της διαπραγματεύσιμης αντίστασης έπαθαν vertigo.

Παράλληλα η εκδίκηση για ό,τι χάθηκε επιζητούσε την τιμωρία και η τιμωρία έπρεπε να είναι τόσο προκλητική όσο προκλητικοί ήταν αυτοί που προκάλεσαν την “εθνική καταστροφή”.

Το καταφύγιο των υπηκόων βρήκε έδαφος σ’ ένα ασήμαντο πολιτικό κόμμα. Η ανάγκη για ταυτότητα και συσπείρωση είχε ανάγκη από “λεπρούς” κι από “εβραίους”.

Ένα τμήμα της μητροπολιτικής βίας, νεανικής και νομιμοποιητικής για ταυτότητα, συσπειρώθηκε γύρω απ’ το μίσος στον άλλο.

Ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, η τάξη, ο αποκλεισμός των καταραμένων, διάχυτα και διάσπαρτα στους κρατικούς μηχανισμούς και στο εκλογικό σώμα βρήκε τρόπο να ενωθεί μέσω της ψήφου και της ανάθεσης, χωρίς όμως να συγκροτηθεί (ακόμη) σε ολοκληρωτικό σώμα που κυριαρχεί στον δρόμο.

Στο ξεκαθάρισμα του εσωτερικού εχθρού επιστρατεύθηκαν πολύ πριν τους ναζιστές τα ΜΜΕ και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, σε βάρος των “ξυπόλυτων” εντός και εκτός των συνόρων.

Κι αυτός ο πόλεμος έχει όλα τα στοιχεία μιας ολοκληρωτικής επίθεσης με την κήρυξη της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης στο όνομα του χρέους.

Το καθεστώς εξαίρεσης γίνεται τρόπος διακυβέρνησης σε ένα κράτος που όσο αποσύρεται απ’ τις πελατειακές εγγυήσεις του που βαφτίστηκαν κοινωνικό συμβόλαιο, άλλο τόσο οργανώνεται στο ρόλο της καταστολής και της μεγάλης φυλακής. Τα κοινωνικά συρματοπλέγματα απλώνονται σ’ ότι απειλεί ή εμποδίζει την ληστρική εκμετάλλευση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Ο ασφυκτικός κλοιός που σχηματίζεται δεν αφήνει περιθώρια διαπραγμάτευσης. Η κοινωνία βρίσκεται σε αυτεπάγγελτη δίωξη. Το νομοθετικό πλαίσιο αναδιοργανώνεται αδιαφορώντας για τους κοινωνικούς συσχετισμούς. Το κράτος δεν προσπαθεί να αποφύγει τις εκρήξεις,τα συμβάντα,αλλά οργανώνεται για να μπορεί να τα διαχειριστεί.

Στεκόμαστε στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, όπου όλα όσα διαδραματίζονται απ’ όλες τις πλευρές (επενδυτές-κράτος-τοπική κοινωνία) αποτυπώνουν ανάγλυφα το σύνολο των fasttrack και τις συνθήκες που τα συνοδεύουν. Οι συνθήκες κατοχής, αλλά και οι συνθήκες αντίστασης συνθέτουν το κάδρο μίας νέας πραγματικότητας.

Η B.A Χαλκιδική είναι το προανάκρουσμα των μεθόδων καταστολής που έρχεται, και η αντίστασή της το αντίπαλο κοινωνικό δέος.

Μπροστά σ’ αυτή την καταστροφή ένα κομμάτι της κοινωνίας αντέδρασε. Και δεν αντέδρασε παραδοσιακά. Μην έχοντας να περιμένει τίποτα και από κανένα, μπροστά στην εκδοχή του γκρεμού και της μοιρολατρίας δεν αναπόλησε τις “παλιές καλές” στιγμές της καταναλωτικής φούσκας. Ξαναμπήκε στη διαδικασία της διερεύνησης, έχοντας στο μυαλό της δύο βασικούς κατευθυντήριους άξονες: α) την άμεση κάλυψη των αναγκών μπροστά στην αγριότητα της εκμετάλλευσης και β)την συνειδητοποίηση πως η ματαιοδοξία της ματιάς προς τα πίσω δεν εκφράζει παρά την αδυναμία να δεις μπροστά.

Στον τομέα της αγροτικής παραγωγής, τα πράγματα είχαν μια άμεση αντανάκλαση. Η αλυσίδα της διατροφής μπήκε σε νέες βάσεις. Ο κύκλος των εργασιών απ’ το χωράφι στο ράφι, άνοιξε νέους ορίζοντες. Σχέση παραγωγού-καταναλωτή, σχέση προϊόντος και αξίας, σχέση ποιότητας και ποσότητας (οικολογικό αποτύπωμα), οργάνωση και αξιοποίηση των καλλιεργήσιμων εκτάσεων, απαξίωση των μεσαζόντων, προτεραιότητα στην εγγύτητα και την τοπικότητα. Όλα αυτά μέσα από οριζόντιες σχέσεις και δομές.

Στον βιομηχανικό τομέα τα πράγματα είναι ασφαλώς πιο δύσκολα. Φωτεινό παράδειγμα η ΒΙΟ.ΜΕ. σε πείσμα όλων των παραδόσεων του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα, μετά τον πόλεμο. Δημιούργησε το πρώτο και σημαντικότερο ρήγμα. Η πρόταση της λειτουργίας του εργοστασίου σε συνεταιριστική βάση χωρίς αφεντικά, χωρίς την παραδοσιακή μορφή κάθετης οργάνωσης τόσο στον τομέα της παραγωγής όσο και σ’ αυτόν του συνδικάτου.

Η γενική συνέλευση των από τα κάτω, των ίδιων των εργαζόμενων, έγινε η πηγή κάθε εξουσίας, κάθε απόφασης και κάθε υλοποίησης. Η ισότιμη συμμετοχή σ’ όλη τη διαδικασία της ζωής και της λειτουργίας του εργοστασίου έγινε ο απαράβατος κανόνας.

Το παράδειγμα της ΒΙΟ.ΜΕ. είναι η παρακαταθήκη για ένα νέο κίνημα στους χώρους δουλειάς, που αν εξαντληθεί στη ΒΙΟ.ΜΕ., τότε υπάρχει ο κίνδυνος να την εξαντλήσει.

Είναι αλήθεια πως η δικτύωση υπολείπεται της τοπικής δράσης και η διάθεση συναντά προβλήματα συμμετοχής και προβλήματα που τα δημιουργεί το εχθρικό περιβάλλον του εμπορευματικού κόσμου.

Μοναδικό καταφύγιο και των δύο είναι η αντιεραρχική κινηματική διαδικασία της βάσης. Είναι αυτή που οφείλει να διερευνήσει τους όρους δικτύωσης που αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της αποστοίχισης απ’ το πνεύμα του καπιταλισμού, απ’ τις εμπορευματικές σχέσεις, απ’ την κυριαρχία στη φύση και στον άνθρωπο, απ’ τον εκχρηματισμό των πάντων στο όνομα της συσσώρευσης και της ανάπτυξης.Είναι η ίδια διαδικασία που μπορεί να αποτολμήσει και να συνθέσει την νέα συντακτικότητα των κινημάτων.

ΚΙ ΟΜΩΣ ΚΙΝΕΙΤΑΙ

Τα όσα προηγήθηκαν και τα όσα συμβαίνουν στην Ισπανία, στην Ελλάδα, στη Β. Αφρική, στην Τουρκία, στη Βραζιλία, στη Βουλγαρία, στη Σουηδία, βάζουν στο στόχαστρο, σε παγκόσμια κλίμακα, το σύστημα διακυβέρνησης.

Είναι το νήμα που ενώνει όλα τα κινήματα, που από διαφορετικές αφετηρίες καταλήγουν να θέτουν κεντρικά ζητήματα που αφορούν στον πυρήνα του διεθνοποιημένου καπιταλισμού.

Η κοινωνική απαξία που προκαλούν τα διατάγματα των κυβερνήσεων δημιουργούν μια πλανητική κοινωνική όσμωση που διαλύει τις αποστάσεις διεθνοποιώντας το παράδειγμα της εξέγερσης με πολλές εστίες και πολλαπλές προβολές, πέρα και πάνω από ιδεολογίες, πέρα και πάνω από κεντρικούς μονισμούς.

Ένα δέντρο, ένα εισιτήριο, ένα πανό, ένας αυτοπυρπολισμός, ένα κυνηγητό με θανατηφόρα κατάληξη, ξεσηκώνουν τα γκέτο, τις φαβέλες, τις πλατείες.

Το χαλί της εξουσίας λεκιάζει σ’ απρόσμενα σημεία και πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι υπολόγιζαν τα’ αφεντικά. Όλα είναι πιθανά, ακόμη και τα αδιανόητα. Μπορούμε να ζήσουμε την εποχή μας μεταμορφώνοντάς την ριζικά, ξαναορίζοντας το νόημα της ελευθερίας των λαών.



English:

DIRECT DEMOCRACY FESTIVAL 2013

FROM THE STATE OF EXCEPTION TO THE CONSTITUENCY OF MOVEMENTS

Economy as the first and principal value of capitalism and life in capitalism sets new conditions of exploitation. In contemporary Greece, exploitation through production found a way out through exploitation through debt. The massive marginalization and devaluation of big sections of society in a very short period of time has cultivated a climate of fear along with the terror of the fall. Despair and hopelessness have marked everyday life.

Shutting down the Greek Public TV and Radio Broadcasting (ΕΡΤ) was the first vertical attempt of using fear as a weapon of political management from the state of emergency regime. The external(out of borders) reaction gave some hope to the internal reaction ,but the agenda is still open.

It was the appropriate time for the acceleration of all the political and economic plans that had gradually and fragmented been appearing during the preceding period:the abandonment of production units ,the inflation of unemployment, the sale of public property, and the fencing of public space, the law decrees. The fast track investments in water, mining, energy, waste products and the totalitarian repression are some of the consequences of the social asphyxiation that those in power are causing ,in the face of which the professionals of negotiable resistance(politicians) were struck by vertigo.

In parallel the revenge for what had been lost had to enforce a punishment as provocative as the ones that caused this “national catastrophe”. A small and insignificant neonazi party became the ground for the shelter of the ones that have learned to serve. The need for identity and rallying needed “lepers” and “Jews”. So a part of the metropolitan violence, youth and identity-seeking, rallied around the banner of hate.Racism, xenophobia, class ,the exclusion of the damned ,diffused and sparse in the mechanisms of state and the voters have found a way to unite through vote and delegation, but without (yet) forming a totalitarian force that can dominate the streets. Long before the nazis the mass media and the state’s repressive mechanisms were recruited for the clarification of the “internal enemy”,against the helpless inside and outside the borders.

So this war has all the marks of a totalitarian attack with the declaration of a state of emergency in the name of the debt.

The “exception regime” is becoming a government mode in a state that on the one hand is pulling away from its own business guarantees that were baptized social contract, and on the other is organizing in the methods of repression and its role as a big prison. Social fences appear when someone threatens or stands against the extreme exploitation of the financial capital. The asphyxiating grip around us leaves no room for negotiations. Society is under prosecution.

The legal frame is constantly being reorganized ignoring the social correlations. The state is not trying to avoid the explosions, the ,threatening to its reproduction, incidents but it’s rigorously organizing to be able to handle them.

We emphasize on the extraction of gold in Chalkidiki ,where the events played out from every side( investors-state-local community) engrave impressively the conditions and collateral damage of fast track investments. The conditions of captivity, along with the conditions of resistance too, co create the background of a new reality.

North-eastern Chalkidiki is the premonition of the repression strategy to come and the resistance is the opposite social tendency.

In front of this catastrophe some parts of society reacted, and not traditionally. Having expectations of nothing and nobody and being non-susceptible to fatality or in the reminiscing of the old times of the consumption bubble they reentered the process of exploration, having in mind two basic guidelines: (1) the direct satisfaction of our needs in front of the cruelty of exploitation and (2) the understanding that the vanity of a backward look is nothing but the inability to look ahead.

In the sector of agriculture these things had an early reflection. The chain of nutrition was set on a new ground. The circle of works from the field to the shelf has cleared new horizons. Relation of consumer and producer, relation of product and worth, relation of quality and quantity(ecological impression), organization and valuation of the cultivable lands, devaluation of the middlemen, priority to the locality.

In the industrial sector the situation is darker. The illuminating example is Vio.Me against all odds and traditions of the workers movement in Greece, after the war. It created the first and most important crack. The proposal for the function of the factory in a cooperative administrative basis without bosses, without the traditional vertical mode of organization in the part of production and in the syndicate.

The general assembly of the ones from below, the workers themselves, became the source of every authority, every decision and every action. The equal participation throughout the life and function of the factory became the ultimate rule. The example of Vio.Me is the precedent for a new movement in the space of work, but if it doesn’t move forward Vio.Me is in danger of exhaustion.

It is true that local action exceeds connectivity and that distribution encounters problems like lack of participation and the hostility of the commercial world. The only shelter from both is the anti-hierarchical collective process of the base. It is this process which can explore the conditions of connectivity and networking , that is the cornerstone for the disassociation from the capitalist spirit, commercial relationships , the authority and exploitation over nature and man, the corruption of everything in the name of accumulation and growth is the same process that can attempt to form the new constituency of movement

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

Δευτέρα 5 Αυγούστου ώρα 6:30 πμ . Η ΕΛ.ΑΣ σε μια χολυγουντιανού τύπου επιχείρηση εισβάλλει στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι του ΤΕΙ , στην κατάληψη Μαραγκοπούλειο και στην ιστορική κατάληψη Παραρτήματος της Πάτρας τις οποίες εκκενώνει , συλλαμβάνει 5 άτομα και προσαγάγει πλήθος άλλων ατόμων .

Μετά το παραλήρημα καταστολής στις καταλήψεις της Αθήνας στις αρχές του χρόνου , τις επιστρατεύσεις κοινωνικών ομάδων (εργαζόμενοι μετρό , καθηγητές ) , την συνεχή τρομοκράτηση των κατοίκων της Χαλκιδικής με αποκορύφωμα τις προφυλακίσεις των τεσσάρων αγωνιστών , τους βασανισμούς των αντιφασιστών και τις πολλές άλλες πράξεις καταστολής το κράτος επιδίδεται σε ακόμα μια επιθετική ενέργεια εναντίον όσων αγωνίζονται . Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης για ακόμα μια φορά βάλει εναντίον του εσωτερικού εχθρού - με πρόσχημα την νομιμότητα - για να σταθεροποιήσει τα θεμέλια του από τους συνεχείς τριγμούς που προκαλούν οι κάθε είδους κοινωνικοί αγώνες .

Ο αγώνας , ωστόσο , ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και γενικά σε κάθε μορφή εξουσίας δεν πρόκειται να σταματήσει εξαιτίας της κρατικής τρομοκρατίας . Ο δρόμος της αλληλεγγύης και της αντίστασης είναι ο μόνος που μπορεί να θέσει τα θεμέλια μιας άλλης κοινωνίας και οικονομίας .

Αλληλεγγύη στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι ΤΕΙ

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Μαραγκοπούλειο

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Παράρτημα

Άμεση Δημοκρατία - Αντίσταση - Αλληλεγγύη – Αξιοπρέπεια

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης