Δικαστική απαλλαγή και πολιτική δικαίωση του Γρ. Τσιλιμαντού

Στις  10/10 στα δικαστήρια Λάρισας και με την παρουσία αλληλέγγυων από όλη την Ελλάδα που κατέκλυσαν από νωρίς τον προαύλιο χώρο, διεξήχθη η δίκη του αγωνιστή  και μέλους της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Θεσσαλονίκης, Γρηγόρη Τσιλιμαντού, για την υπόθεση των Φαρσάλων (6-4-14),  κατά την επιστροφή του λεωφορείου της Α.Κ.Θ απ' την πανελλαδική κινητοποίηση για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας  Δομοκού. Το  νομικό κατηγορητήριο από την πρώτη στιγμή κατέστη σαθρό, τόσο με την διαβεβαίωση καταρχάς, του οδηγού του λεωφορείου ως κλητευμένου μάρτυρα πως δεν σταμάτησε ποτέ στα Φάρσαλα, όσο και με την προσκόμιση από πλευράς συνηγόρου υπεράσπισης, των αδιάσειστων στοιχείων, όπως αποδεικτικό αντίγραφο απ' τον ταχογράφο του λεωφορείου, ιατρικά έγγραφα, κείμενο ανάληψης ευθύνης για την υπόθεση κλπ.

Οι ψευδομάρτυρες χρυσαυγίτες, σύντομα εξέθεσαν τους εαυτούς τους στα μάτια όλων μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου με τις ανακρίβειες, καθώς και τις προκλητικές αντιφάσεις στις οποίες υπέπεσαν για το χρονικό των γεγονότων. Εξάλλου, εντύπωση και ποικίλα ερωτήματα προκάλεσαν η μη αποκάλυψη στην αίθουσα του δικαστηρίου της ταυτότητας σημαντικών προσώπων για την υπόθεση που επικοινώνησαν τηλεφωνικά με τα εμπλεκόμενα στη δίκη, μέλη της Χρυσής Αυγής, τη στιγμή που τα γεγονότα λάμβαναν χώρα, όπως και του ιδιοκτήτη των γραφείων της Χρυσής Αυγής στα Φάρσαλα, όπου μάλιστα δεν προέβη  ποτέ στην  άσκηση οποιασδήποτε μηνυτήριας αναφοράς για διακεκριμένες, απρόκλητες φθορές. Να σημειωθεί σε αυτό το σημείο, πως τα γεγονότα της υπόθεσης έλαβαν χώρα περίπου ένα μήνα πριν τη διεξαγωγή των εκλογών του Μαΐου.

Το δικαστήριο απήλλαξε τον Γρηγόρη Τσιλιμαντό από τις νομικές κατηγορίες, με την έντεχνη αποδόμηση και την ίδια την υποβάθμισή τους, για να μην ακουστεί  στη δικαστική αίθουσα και τυπικά, η λέξη «αθώος».  Η κατηγορία για απρόκλητη φθορά του τζαμιού των γραφείων του νεοναζιστικού κόμματος μετατράπηκε σε απλή φθορά, καθώς αναγνωρίστηκε από το δικαστήριο ότι κρύβονταν πολιτικά κίνητρα πίσω από την υπόθεση. Η κατηγορία της κλοπής της σβάστικας μετατράπηκε από την έδρα του δικαστηρίου σε κλοπή αντικειμένου ευτελούς αξίας και ήταν η μόνη αλήθεια που ακούστηκε από τα χείλη του δικαστή. Με αυτό το σκεπτικό, κρίθηκε από την έδρα του δικαστηρίου πως δεν υπήρχε κανένας λόγος εξαρχής για οποιαδήποτε δίωξη από πλευράς εισαγγελίας, ενώ εκτέθηκαν και οι επί κεφαλής αρμόδιες αρχές για την όλη διαδικασία ελέγχου αναγνώρισης, τόσο στην κλούβα των ματ με την παρουσία των χρυσαυγιτών σε ρόλο συνεργατών, όσο και επίσημα στο αρμόδιο αστυνομικό τμήμα. Στο δικαστήριο, οι ίδιοι οι ψευδομάρτυρες της Χρυσής Αυγής, αποκάλυψαν τους εαυτούς τους και τις αστυνομικές αρχές με τις οποίες συνεργάστηκαν, περιγράφοντας την όλη διαδικασία αναγνώρισης στην κλούβα των ματ .

Το δικαστήριο δεν τόλμησε να μπει στην ουσία της υπόθεσης για να αποφασίσει, παρ' όλο που για μονομελές, άφησε να ακουστούν τα πάντα για να αποφορτίσει δικαστικά, αυτό που κοινωνικά είναι σε πόλεμο, τον μάχιμο αγώνα κατά του νεοναζισμού και του κρατικού ολοκληρωτισμού,  Σε αυτό το σημείο, αξίζει να ειπωθεί, πως ο κατηγορούμενος μέσα στη δικαστική αίθουσα εξηγώντας την πολιτική στοχοποίηση εις βάρος του, την παρομοίασε ιστορικά με τα  γεγονότα του 1944, που  στην ίδια περιοχή (Χάλκη) ακινητοποίησης του λεωφορείου, με παρόμοιο τρόπο, οι ταγματασφαλίτες σαν φυσικοί  συνεργάτες των ναζί,  προέβησαν σε αναγνώριση προσώπων.

 Την απροκάλυπτη συνεργασία αστυνομίας και χρυσής αυγής δεν έκρυψε καμία από τις δύο πλευρές ούτε και κατά την έξοδο των χρυσαυγιτών από το δικαστικό μέγαρο κατά την οποία αντάλλαξαν προσωπικούς χαιρετισμούς και εναγκαλισμούς με τους ένστολους αστυνομικούς. Όσο για τα μέτρα ασφαλείας στα δικαστήρια, αυτά ήταν πρωτοφανή από νωρίς το πρωί. Οι αλληλέγγυοι με συνεχείς ελέγχους εμποδίζονταν να παραστούν στη δικαστική αίθουσα για την παρακολούθηση της ακροαματικής διαδικασίας , ενώ στο τέλος της δίκης με το άκουσμα και μόνο του συνθήματος  «το πάθος για τη λευτεριά..», τα ματ προκάλεσαν σε σύγκρουση τους αλληλέγγυους σπρώχνοντάς τους μάλιστα, μέσα  στον ίδιο το  χώρο των δικαστηρίων! Εν κατακλείδι του ενημερωτικού αυτού σημειώματος,  ας επαναλάβουμε πως η απλή φθορά σε ναζιστές και στη συνέχεια η φυγή  δε συνάδει με το ήθος, το ύφος και την πολιτική συγκρότησή μας. Η μάχη με τον ναζισμό για μας δίνεται με πολιτικά και φυσικά μέσα και αναλαμβάνοντας την ευθύνη αυτής λειτουργώντας παραδειγματικά για την κοινωνία.

Δεν περιμένουμε πολλά από ένα κράτος που τα πιο βαθιά κομμάτια του έχουν συνταχθεί με το ναζισμό στη «σοβαρή» ή «ασόβαρη» μορφή του. Περιμένουμε όμως από την κοινωνία να αντισταθεί και να κατατροπώσει σε υπέρτατο βαθμό σε καθημερινή δράση τους ναζιστές και τους συνεργάτες τους, ένστολους ή μη πριν να είναι αργά. Περιμένουμε από την κοινωνία που αγωνίζεται να συνεχίσει να στέκεται αλληλέγγυα σε όσους διώκονται από τους «αντισυστημικούς» ναζιστές σε συνεργασία με το ολοκληρωτικό κράτος σε κάθε ευκαιρία.