Για εμάς Pride σημαίνει ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ!
Το 2012 διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1ο Thessaloniki Pride, ένας θεσμός που από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 επιδιώκει να προβάλει και να διεκδικήσει τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και των τρανς αποδεικνύοντας ότι το ζήτημα του διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου δεν είναι μόνο ένα ατομικό δικαίωμα. Είναι πρωτίστως αντικείμενο συλλογικής διεκδίκησης, ειδικά σήμερα όπου το «διαφορετικό» βρίσκεται στο στόχαστρο των πιο συντηρητικών κομματιών της κοινωνίας, δίνοντας πάτημα για ρατσιστικές και ομοβοφικές/τρανσφοβικές επιθέσεις.
Το Ρride αποτελεί ένα θετικό βήμα για την πόλη της Θεσσαλονίκης, που δεν είναι ψέμα ότι νοσεί από το τρίπτυχο πατρις-θρησκεία-οικογένεια, έτσι όπως εκφράστηκε από Άνθιμο, Ψωμιάδη και λοιπούς συντηρητικούς κύκλους. Το Pride είναι ένα πρόσφορο έδαφος, για να ανοίξει επιτέλους στην κοινωνία της πόλης το ζήτημα των δικαιωμάτων των lgbtqi1+ ατόμων και ένα από τα πρώτα βήματα για μια συνολική κουβέντα για την ελευθερία και τη χειραφέτηση, για μια κοινωνία που οι ελευθερίες του καθενός δεν θα σταματούσαν στην ελευθερία του άλλου, αλλά οι ελευθερίες μας θα αλληλοσυμπληρώνονταν.
Παρόλα αυτά, όπως τείνει να είναι ο κανόνας πια, αυτά τα μηνύματα που προσπαθούμε να περάσουμε υπήρξε και υπάρχει ο κίνδυνος να χαθούν στις κλειστές διαδικασίες συνδιοργάνωσης του Pride μέσα στον κυκεώνα των εταιρικών χορηγιών, των διαφημιστών, των προξενείων και πρεσβειών, διάφορων «θεσμικών» παραγόντων, μετά των παρατρεχαμένων τους, και άλλων, με απώτερο σκοπό το κερδος και τίποτα παραπάνω.
Σε μια πρωτοφανή κίνηση καπελώματος του Thessaloniki Pride από το Δήμο Θεσσαλονίκης, αποκλείστηκε από τη συνδιοργάνωση του 4ου Pride η ομάδα Sylvia Rivera, συλλογικότητα η οποία από την αρχή των δράσεων της εξέφραζε την ανάγκη για ένα πολιτικοποιημένο, κινηματικό pride, χωρίς μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες ως χορηγούς, χωρίς χρηματοδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση και λοιπούς καλοθελητές. Για ένα Pride που θα συνδιοργανώνεται από όποια συλλογικότητα το επιθυμεί, με ανοιχτές συνελεύσεις και όχι πίσω από τις κλειστές πόρτες των γραφείων του Δήμου. Για ένα Pride «των απο τα κάτω» κι όχι των «απο τα πάνω».
Πέρα από τις σημαντικότατες διεκδικήσεις του lgbtqi+ κινήματος, όπως οι γάμοι ομόφυλων ζευγαριών, η τεκνοθεσία και η πλήρης νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου χωρίς ιατρικούς όρους, το ευρύτερο κίνημα της πόλης χρειάζεται να δώσει τη δέουσα προσοχή στην αυξανόμενη συχνότητα και ένταση ρατσιστικών και σεξιστικών επιθέσεων. Το κίνημα τα τελευταία χρόνια αρχίζει να συνειδητοποιεί, ότι η αντιμετώπιση του φασιστικού φαινομένου δεν εξαντλείται στις δικαστικές αίθουσες, αλλά ενέχει τον καθημερινό μας αγώνα εναντίον του, στο δρόμο, στις γειτονιές, στα σχολεία.
Στη Θεσσαλονίκη, οι επιθέσεις εναντίον gay και τρανς ατόμων τα τελευταία δύο χρόνια από χρυσαυγίτες και άλλα φασιστοειδή δείχνουν ότι παρόλο που έγιναν ορισμένα θετικά βήματα, δεν απαντήθηκαν αρκετά μαζικά, ώστε να απομονωθούν κοινωνικά και πολιτικά. Ένα μαχητικό αντιφασιστικό κίνημα δεν είναι υπόθεση μόνο κάποιων λίγων ρομαντικών, αλλά όλων μας, lgbtqi+ και μη. Γιατί ο ποικιλόμορφος ρατσισμός που βρίσκει έκφραση και στέγη, πολιτικά και κοινωνικά στη ΧΑ και στις παραφυάδες της, δεν έχει να κάνει μόνο με τη στόχευση ενάντια σε μετανάστες, σε μέλη της lgbtqi+ κοινότητας, αλλά σε όλους όσοι αντιστέκονται, σε όλους που πιστεύουν σε μια άλλη κοινωνία, που θα εξασφαλίζει τις ελευθερίες όλων μας, που θα λειτουργεί στη βάση της αλληλεγγύης και της ισότητας.
Όσοι λοιπόν μιλάνε για φασισμό χρειάζεται να μιλάνε και για την καταπίεση που αναπαράγει ο καπιταλισμός. Σήμερα ο φασισμός χρησιμοποιείται από την εξουσία, από το ίδιο το πολιτικό σύστημα και
τα ΜΜΕ, για να εντείνει τις υποτιθέμενες διαφορές μεταξύ των καταπιεσμένων, των εκμεταλλευομένων, εργαζομένων και ανέργων που στη συνθήκη της κρίσης πολλαπλασιάζονται με γοργούς ρυθμούς. Γιατί εμείς, που ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μεταξύ μας, ούτε νιώθουμε την ανάγκη να συσπειρωθούμε σε καμιά «εθνική ενότητα». Πριν ορισμένα χρόνια, από τα βουνά του Μεξικού, ο Υποδιοικητής Μάρκος των Ζαπατίστας, όταν ρωτήθηκε αν είναι ομοφυλόφιλος απάντησε:
«ναι, ο μάρκος είναι ομοφυλόφιλος… ο μάρκος είναι γκαίη στο σαν φραντσίσκο μαύρος στη νότια αφρική μετανάστης από τήν ασία στην ευρώπη… αναρχικός στην ισπανία… εβραίος στη γερμανία… τσιγγάνος στην πολωνία… κομμουνιστής τήν εποχή τού ψυχρού πολέμου και ζωγράφος χωρίς έργα και χωρίς γκαλερί : ειρηνιστής στη βοσνία, νοικοκυρά πνιγμένη στη μοναξιά τό σαββατόβραδο σ’ όλες τίς γειτονιές και τίς πόλεις τού μεξικού… απεργός… μικροδημοσιογράφος… μια γυναίκα μόνη στο μετρό στις 10 η ώρα τό βράδυ… είναι ένας αγρότης χωρίς γη, ένας εργάτης χωρίς δουλειά, ένας θλιμμένος φοιτητής, ένας συγγραφέας που δεν έχει ούτε βιβλία ούτε αναγνώστες, και, φυσικά, είναι ένας ζαπατίστας στα βουνά τού μεξικού : ο μάρκος είναι ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος».
Θέλουμε ένα lgbtqi+ κίνημα περήφανο, αλλά και αγωνιστικό. Που, διατηρώντας τη στόχευσή του στον αγώνα των δικαιωμάτων και την ελεύθερη έκφραση του διαφορετικού, να μπορεί να συσπειρώνεται με ταξικά σωματεία, να συμμετέχει σε κοινωνικούς, εργατικούς και αντιφασιστικούς αγώνες και να στέκεται στο πλάι όλων των κοινωνικών ομάδων που ωθούνται βίαια στο περιθώριο από τον καπιταλισμό που γεννά τις κρίσεις. Γι’ αυτο για εμάς Pride σημαίνει «αντεπίθεση», όπως ξεκίνησε με την εξέγερση του Stonewall το 1969 και εκφράστηκε με τη συμπόρευση γκέι και λεσβιών στους απεργιακούς αγώνες των μεταλλωρύχων στη θατσερική Αγγλία της δεκαετίας του 1980.
Σε αυτό το πλαίσιο, το pride που θέλουμε είναι αυτό που συμπυκνώνει την περηφάνια και την αγωνιστικότητα, τη μέθη για ζωή αλλά και την απόλαυση της ελευθερίας. Αυτή την ελευθερία δεν θα μας τη χαρίσουν οι κλειστές επιτροπές συνδιοργάνωσης του Pride, το αμερικανικό ή όποιο άλλο προξενείο, αλλά θα πρέπει να την κερδίσουμε μόνες και μόνοι μας, με τους δικούς μας αγώνες. Γιατί η ελευθερία είναι όλα όσα φανταστήκαμε, ποθήσαμε, ονειρευτήκαμε, είναι όλα τα ανείπωτα που πρέπει κάποια στιγμή να ειπωθούν.
Συμμετέχουμε και παρεμβαίνουμε με το κινηματικό μπλοκ στη συγκέντρωση και πορεία του 4ου Pride στις 20 Ιούνη, στις 5 το απόγευμα στο Λ. Πύργο!
...για ένα Thessaloniki Pride χωρίς αποκλεισμούς ομάδων,
για τη συνδιοργάνωσή του από όποια ομάδα το επιθυμεί,
με ανοιχτές και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες...
Rainbow Attack – Πολύχρωμη Αντεπίθεση
πρωτοβουλία για αντιφά αντιομοφοβικές/αντιτρανσφοβικές δράσεις στη Θεσσαλονίκη rainbowattack.thess@gmail.com
συνυπογράφουν οι: Αντιφασιστικός Πυρήνας ACT – Πολιτική Συνέλευση Κατάληψης LIBERTATIA Ομάδα Sylvia Rivera για ένα κινηματικό Thessaloniki Pride Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα -ΕΕΚ Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή - ΚΕΕΡΦΑ Ξεκίνημα – Διεθνιστική Σοσιαλιστική Οργάνωση Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης - ΑΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου