Παρέμβαση ενάντια στην εξόρυξη υδρογονανθράκων στην Ήπειρο

Από παρέμβαση της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη υδρογονανθράκων στην Ήπειρο, στο κέντρο της πόλης.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΥΞΗ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ

Τον Σεπτέμβρη του 2017 ο υπουργός ενέργειας και περιβάλλοντος Γ. Σταθάκης υπέγραψε την παραχώρηση 4.187 τετραγωνικών χιλιομέτρων για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων σε όλη την Ήπειρο στην κοινοπραξία Repsol / Energean Oil&Gas. (Να σημειώσουμε ότι η ισπανική Repsol έχει παρουσία σε περισσότερες από 40 χώρες παγκοσμίως και είναι υπεύθυνη για αρκετά ατυχήματα με διαρροές προκαλώντας περιβαλλοντικές καταστροφές.) Οι εκτάσεις που παραχωρήθηκαν βρίσκονται στους δήμους Ζίτσας, Πωγωνίου και Ζαγορίου, καθώς και περιοχές στο νομό Θεσπρωτίας και στο δέλτα του ποταμού Καλαμά και περιλαμβάνουν τμήματα προστατευόμενων περιοχών Natura καθώς και εθνικών δρυμών και πάρκων.

Στην πρώτη φάση των ερευνών περιλαμβάνεται η γεωφυσική σεισμική έρευνα στην περιοχή της Ζίτσας και στους Δήμους Σουλίου, Φιλιατών και Ηγουμενίτσας. Έπειτα θα ακολουθήσουν οι έρευνες σε Δωδώνη, Πωγώνι και Ζαγόρι, με στόχο έως το τέλος του επόμενου έτους να έχουν ολοκληρωθεί στο σύνολο των 400 χλμ που θα ερευνηθούν στην Ήπειρο ενώ το 2021 αναμένεται η πρώτη γεώτρηση για υδρογονάνθρακες σε περιοχές των Ιωαννίνων και της Θεσπρωτίας.
Οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες για το φυσικό περιβάλλον και κατ’ επέκταση την τοπική κοινωνία: Αποψίλωση μεγάλων δασικών εκτάσεων, ρύπανση του οικοσυστήματος από επεισόδια διαρροών (μικρά και μεγάλα) σε νερό και έδαφος, διατάραξη της πανίδας κυρίως στους πληθυσμούς άγριων ζώων, υποβάθμιση της ποιότητας αέρα κ.α. Όλα αυτά θα έχουν καταστροφικές συνέπειες στις παραδοσιακές χρήσεις γης της περιοχής, μελισσοκομία, κτηνοτροφία, αμπελουργία, που στηρίζουν την τοπική οικονομία με αποτέλεσμα να υποβαθμιστεί σημαντικά η ζωή των τοπικών κοινοτήτων. Επίσης, στην παγκόσμια σφαίρα, ιδιαίτερα ανησυχητικά είναι και τα συμπεράσματα της Διεθνούς Υπηρεσίας Ενέργειας (International Energy Agency) σύμφωνα με την οποία έχουμε 50% πιθανότητες να περιορίσουμε σε λιγότερο από 2oC την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας της γης, αν δεν προχωρήσουμε στην εκμετάλλευση τουλάχιστον των 2/3 από τα γνωστά αποθέματα των ορυκτών καυσίμων.
Ο ρόλος που παίζουν οι υπεύθυνοι θεσμοί δεν μας εκπλήσσει. Για άλλη μια φορά, το κράτος έρχεται στο όνομα της ανάπτυξης, να επιβάλλει καταστροφικά έργα, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα κεφαλαίου και πολυεθνικών, εις βάρος της ζωής των ανθρώπων και των τοπικών κοινοτήτων. Το βλέπουμε στο παράδειγμα της Χαλκιδικής με τα μεταλλεία χρυσού, το βλέπουμε στο παράδειγμα της Μεσοχώρας, όπου το φαραωνικό φράγμα θα προκαλέσει τον κατακλυσμό του χωριού και την περιβαλλοντική υποβάθμιση του τοπικού οικοσυστήματος. Όπως και σε τόσες άλλες περιπτώσεις, έτσι και στην Ήπειρο οι κάτοικοι αντιδρούν και παλεύουν ενάντια στην εξόρυξη υδρογονανθράκων, όπως απέδειξε και η μαζική πανειπηρωτική πορεία που πραγματοποιήθηκε στα Γιάννενα τον περασμένο Ιούνιο.
Για μας, οι εξορύξεις υδρογονανθράκων στην Ήπειρο είναι μια αφορμή να ανοίξουμε τον διάλογο σχετικά με την ενέργεια, ένα από τα πιο επίκαιρα ζητήματα της εποχής μας. Πρέπει να δούμε το ζήτημα πιο συνολικά και να μην μείνουμε μόνο σε μεμονωμένα παραδείγματα. Πρέπει να θέσουμε το ερώτημα “ενέργεια για τι και για ποιον”.
Στο σημερινό σύστημα η ενέργεια χάνει το κοινωνικό της πρόσημο για την κάλυψη των βασικών αναγκών (τροφή, υγεία, θέρμανση, μετακίνηση κτλ) και μετατρέπεται σε ένα «ανταγωνιστικό προϊόν» ως υπόσχεση της ευημερίας, που δημιουργεί το ίδιο ανάγκες και συντηρείται μέσα από αυτές. Οι ενεργειακές πολιτικές και στρατηγικές που εφαρμόζονται διεθνώς υπακούουν στις επιταγές της ανάπτυξης και της προόδου και υλοποιούνται με όρους επιβολής στους φυσικούς πόρους.
Στο δίπολο της «οπισθοδρόμησης» και του «περιβαλλοντικού εκσυγχρονισμού» εμείς προτάσσουμε την επαναδιατύπωση των πραγματικών αναγκών ως κοινωνική επιλογή και όχι ως επιβαλλόμενα μέτρα στα πλαίσια ενός περιβαλλοντικού σχεδιασμού. Τα παραμύθια της πράσινης ανάπτυξης και ενός βιώσιμου καπιταλισμού δεν δίνουν καμία πραγματική εναλλακτική. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τη λύση δεν μπορεί να την φέρει μονομερώς η επιστήμη ή μια καινούργια τεχνολογία. Η λύση πρέπει να είναι πολιτική. Χρειάζεται να αμφισβητηθεί συνολικά η κυρίαρχη ιδεολογία της απεριόριστης ανάπτυξης και οικονομικής μεγέθυνσης, της όλο και μεγαλύτερης παραγωγής και κατανάλωσης. Η οικονομία πρέπει να σταματήσει να κυριαρχεί πάνω στις υπόλοιπες σφαίρες και δραστηριότητες της ζωής του ανθρώπου όπως συμβαίνει σήμερα.
Και αυτές τις αλλαγές, μόνο η κοινωνία, αδιαμεσολάβητα, μπορεί να τις φέρει εις πέρας. Μόνο με αγώνες και ενεργή συμμετοχή μπορούν οι άνθρωποι να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους και να αποφασίζουν για ό,τι αφορά τις ζωές τους. Η ενέργεια, όπως και όλα τα κοινά αγαθά θα πρέπει να υπόκεινται στον αμεσοδημοκρατικό έλεγχο και τη διαχείριση της κοινωνίας και των τοπικών κοινοτήτων, και όχι να οικειοποιούνται και να εμπορευματοποιούνται στον βωμό του κέρδους.

● ΕΞΩ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ
● ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ KAI ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης