ΠΡΟΣΩΠΑ, ΟΧΙ ΟΥΣΙΑ, ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

ΠΡΟΣΩΠΑ, ΟΧΙ ΟΥΣΙΑ, ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

Σαραντατέσσερα χρόνια μετά τη Χούντα των συνταγματαρχών, η επέτειος του Πολυτεχνείου χρησιμοποιείται στην κοινή ρητορική για να δαιμονοποιήσει την περίοδο εκείνη αντιδιαστέλλοντάς τη με τη σημερινή "δημοκρατική" εκδοχή της. Συγκρίνοντας κανείς το τότε (φυλάκισεις, εξορίες, βασανιστήρια, λογοκρισία, ποινικοποίηση ιδεών και σχέσεων) με το σήμερα εντοπίζει περισσότερες ομοιότητες απ' ότι διαφορές. Ειδοποιός διαφορά είναι ότι ο εχθρός τότε ήταν ορατός ένω σήμερα είναι αόρατος και εξ'ου πιο ύπουλος. Με τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό να αποτελεί πυξίδα της κρατικής εξουσίας, οι εφιαλτικές μνήμες του φασιστικού παρελθόντος φαντάζουν πιο ζωντανές από ποτέ.

Στις 16 Οκτωβρίου 2017 κατατέθηκε για δημόσια διαβούλευση ο νέος σωφρονιστικός κώδικας. Στα 88 προς αναθεώρηση άρθρα του, υπάρχει μία απλή και ξεκάθαρη εντολή "επιστροφή των φυλακών τύπου Γ". Οι φυλακές τύπου Γ πρόκειται να αποτελέσουν μια μορφή πιο σκληρού εγκλεισμού. Συγκεκριμένα, οι έγκλειστοι θα βρίσκονται σε καθεστώς διαρκούς απομόνωσης, θα υπόκεινται περιορισμούς στα επισκεπτήρια και θα υποχρεούνται να εκτίσουν ποινή τουλάχιστον δέκα ετών, χωρίς δικαίωμα άδειας και εκδίκασης της έφεσης. Με άλλα λόγια θα βιώνουν μία συνθήκη συνεχούς επιτήρησης, διαχωρισμένοι και απομονωμένοι. Στόχος, φυσικά, ένας κατ'επίφαση συστημικός “σωφρονισμός" που αντανακλά απροκάλυπτα την εκδικητικότητα της κρατικής και δικαστικής εξουσίας απέναντι σε αυτούς που ιδεολογικά και έμπρακτα τις απορρίπτουν. Προβλέπεται ακόμα ηλεκτρονικό φακέλωμα κάθε επικοινωνίας του κρατουμένου και εξευτελιστικοί σωματικοί έλεγχοι. Επιπλέον, διευρύνεται η απολυτότητα της εισαγγελικής εξουσίας με την εισαγωγή του εισαγγελικού βέτο. Έτσι οι εισαγγελείς δύνανται ανά πάσα στιγμή είτε να απορρίψουν, είτε να αντικαταστήσουν άδειες, αναστολές και υφ' όρων απολύσεις με ηλεκτρονικό βραχιόλι επιτήρησης και κατ' οίκον περιορισμό. Σε όλα τα παραπάνω προστίθεται η δυνατότητα των δικαστικών οργάνων να ανταστέλουν εκπαιδευτικές άδειες και να διατάζουν διακοπή παρακολούθησης μαθημάτων, με την εκπαίδευση των κρατουμένων να λογίζεται ως ευεργέτημα και όχι ως δικαίωμα.

Άλλες θεσμισμένες πρακτικές της σύγχρονης μεταπολίτευσης, πρακτικές που φλερτάρουν ιδεολογικά με το γνωστό ολοκληρωτικό μοντέλο που ακολούθησαν ιστορικά όλα τα φασιστικά καθεστώτα, αφορούν τον τρομονόμο (αρ.187-187Α ΠΚ). Ειδικότερα, εισάγει τη δίωξη του φρονήματος και την έννοια του κατηγορουμένου στη θέση του υπόπτου. Βρίθει αορίστων, νομικά και πραγματικά, εννοιών, των οποίων ο προσδιορισμός επαφίεται στην ερμηνεία των διωκτικών και δικαστικών αρχών. Εισάγει, ακόμα, νέα φρονηματικά αδικήματα και την έννοια του "εχθρού", ο οποίος είναι ταυτόχρονα εσωτερικός και εξωτερικός και προσδιορίζεται μόνο από την εικαζόμενη απειλητικότητά του προς τις πολιτικές κοινωνικές και οικονομικές δομές του κρατικού συστήματος. Η πιθανολόγηση τέλεσης πράξεων που πληρούν την υπόσταση του τρομονόμου γίνεται βεβαιότητα με τη βίαιη λήψη γενετικού υλικού (DNA) και τη χρησιμοποίηση αυτού ως αποδεικτικό μέσο ενοχής. Παρά τις ενστάσεις και την απόρριψη, από μεγάλη μερίδα της επιστημονικής κοινότητας, της αποδεικτικής ισχύος του μέσου αυτού, η δικαστική εξουσία συνεχίζει να το χρησιμοποιεί εργαλειακά για να στήνει δίκες και κατηγορητήρια.

Η παραπάνω μεθόδευση δεν μας είναι άγνωστη. Mας θυμίζει την υπόθεση των Σκουριών όπου κάτοικοι, ως ύποπτοι εγκληματικών πράξεων, εξαναγκάστηκαν με τη βία να δώσουν DNA, αφού κρατήθηκαν για ώρες, άνευ παρουσίας δικηγόρου, στην ασφάλεια Πολύγυρου. Σκιαγραφεί την περίπτωση του  Τ.Θεοφίλου, ο οποίος έμεινε 5 χρόνια στη φυλακή με μοναδικό "στοιχείο" ένα δείγμα DNA πάνω σε ένα αμφιβόλου προελεύσεως καπέλο. Φωτογραφίζει, επιπλέον, επ' ακριβώς την υπόθεση της Ηριάννας Β.Λ. και του Περικλή, στην οποία εισάγεται και η  αναχρονιστική, απολυταρχική ιδιαιτερότητα της ποινικοποίησης των κοινωνικών σχέσεων. Τη στέρηση της ελευθερίας των τελευταίων έρχεται να εκμεταλλευτεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ βρίσκοντας πάτημα να συμπαρασταθεί υποκριτικά σε δύο αθώους που καταδικάστηκαν βάσει του νομικού τέρατος που η ίδια διατήρησε και ενίσχυσε. Η δικαστική εξουσία με τη σειρά της βρίσκει αφορμή να αποδείξει την ισχύ και ανεξαρτησία της παράγοντας αποφάσεις οι οποίες αποτελούν νομολογία-έρεισμα για μελλοντικές καταδίκες στηριζόμενες σε διαπροσωπικές σχέσεις. 

Το παγκόσμιο ολοκληρωτικό μοντέλο μετουσιώνεται στην πρακτική χειραγώγησης του κοινωνικού συνόλου μέσω της κατάστασης εξαίρεσης. Η κατάσταση εξαίρεσης εισήχθη ως ένα προσωρινό μέτρο πρόληψης και αντιμετώπισης ενός έκτακτου συμβάντος. Στις μέρες μας, όμως, έχει πάρει τη μορφή κανονικής τεχνικής διακυβέρνησης και έχει διαχυθεί σε παγκόσμιο επίπεδο αναιρώντας ουσιαστικά τον "προσωρινό" της χαρακτήρα. Χρησιμοποιείται ως κατ' επίφαση εργαλείο για την ομαλή λειτουργία της κοινωνίας και παρουσιάζεται ως τρόπος ενίσχυσης της δημόσιας ασφάλειας. 

Η 17 Νοέμβρη δεν αποτελεί μονάχα μια επέτειο μνήμης. Εκφράζει τον αγώνα των ανθρώπων ενάντια στην κρατική επιβολή και αυθαιρεσία. Ενός αγώνα αυθόρμητου και ακηδεμόνευτου, μακριά από κάθε ρητορική κομματικού χαρακτήρα. Το παράδειγμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και του συνολικού αντιδικτατορικού αγώνα, καθώς και η κατάσταση που επικρατούσε τότε ας αποτελέσουν τροφή για αναθεώρηση της οπτικής της σύχγρονης "δημοκρατικής" πραγματικότητας. Όσο και αν η κρατική κυριαρχία, αλλάζοντας προσωπεία, επεκτείνεται και προσπαθεί να υποδουλώσει ανθρώπους και συνειδήσεις, εμείς επιλέγουμε το δρόμο της αλληλεγγύης και της αντίστασης απέναντι στην καταδυνάστευση των ζωών μας. Για την αναδιαμόρφωση της κοινωνίας πέρα από το ψευτοδίπολο της χούντας ή της αριστεράς.

- Κατάργηση των τρομονόμων και της χρήσης DNA

- Καμιά ποινικοποίηση των προσωπικών σχέσεων

- Ενάντια στην κατάσταση εξαίρεσης

Συγκέντρωση-Πορεία Καμάρα 17/11 στις 17:00

ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ