Ανακοίνωση της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στην Αθήνα

Ένας αναγκαίος πρόλογος

Η συμμετοχή μας κάθε χρόνο στις εκδηλώσεις για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, πέραν του αυτονόητου γεγονότος της καταγγελίας της θανατοπολιτικής του κράτους ενάντια στους εξεγερμένους −πότε με τα κρατικά τανκς (δολοφονηθέντες από τη χούντα), πότε με τα κρατικά ρόπαλα (Κουμής και Κανελοπούλου) και πότε με τις κρατικές σφαίρες (Μιχάλης Καλτεζάς)−, μας συνδέει και με την άμεση συμμετοχή των αναρχικών στο Πολυτεχνείο του 1973, αλλά και όλων των μεταπολιτευτικών επετείων από το 1974 μέχρι σήμερα. Σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις ο πολιτικός λόγος της συμμετοχής μας ήταν να ξεσκεπάσουμε το ψέμα όλων των εκδοχών της Αριστεράς, και ειδικότερα εκείνων που θέλουν να στριμώξουν το Πολυτεχνείο μέσα στην εθνικο-αντιιμπεριαλιστική φενάκη, αλλά και την καθεστωτική κρατική ιδεολογία που ήθελε να θαφτεί το νόημα κάτω από τα στεφάνια σύσσωμης της Βουλής των Ελλήνων. Η συμμετοχή των αναρχικών την περίοδο της μεταπολίτευσης στις κινητοποιήσεις για το Πολυτεχνείο δεν ήταν αναίμακτη. Όλες οι εκδοχές της Αριστεράς −πέρα από το όπλο της συκοφαντίας− μεταχειρίστηκαν την ωμή βία αλλά και την κατάδοση στην αστυνομία με σκοπό την αναχαίτιση του ολοένα και αναπτυσσόμενου αναρχικού ρεύματος την εποχή εκείνη. Οι συγκρούσεις κάθε χρόνο ήταν αιματηρές (με κορυφαίες αυτές του ’79 με την ΚΝΕ και την ΕΣΑΚ). Βέβαια, η επιμονή του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού κινήματος πέτυχε να εξουδετερώσει κάθε εμπόδιο και να κυριαρχήσει στο Πολυτεχνείο από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, έχοντας πάντα τα μαζικότερα μπλοκ. Αυτό είναι, λοιπόν, το νήμα που μας συνδέει με τις εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου. Αναφέρουμε όλα τα παραπάνω διότι όντως υπάρχει αυτή η ιστορικότητα της συμμετοχής του αντιεξουσιαστικού, αναρχικού και αυτόνομου κινήματος, και έχει σαφή χαρακτηριστικά για όποιον θέλει και προσπαθεί να τα επικαλείται − είτε απλώς σαν αναφορά είτε πολύ περισσότερο σαν περιεχόμενο.

Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΜΕΤΡΙΕΤΑΙ ΜΕ ΨΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ

Μετά την περσινή "επιτυχία", για 2η συνεχόμενη χρονιά, μικρές και μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων σε όλη την Ελλάδα θα "γιορτάσουν" τον θεσμό καταναλωτικής μανίας "Black Friday", στα πλαίσια του οποίου προϊόντα θα πωλούνται σε χαμηλές τιμές με τα καταστήματα να παραμένουν ανοιχτά έως τα μεσάνυχτα. Πρόκειται για ένα καταναλωτικό έθιμο που προέρχεται από την Αμερική και εγκαινιάστηκε στην Ελλάδα από την αλυσίδα Public. Εικόνες "απείρου κάλλους" περιγράφουν τον καταναλωτικό παροξυσμό της μαύρης ημέρας. Ορδές πελατών στήνονται στις πόρτες των πολυεθνικών από το προηγούμενο βράδυ και μόλις αυτές ανοίξουν εισέρχονται μαινόμενοι, σπρώχνονται, χτυπιούνται και ποδοπατούνται στον αγώνα απόκτησης του φθηνού προϊόντος, με θύματα τόσο τους ίδιους όσο και τους εργαζόμενους.

Εγχειρήματα όπως οι Λευκές Νύχτες, οι Μαύρες Παρασκευές και η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας προωθούνται ως αναπτυξιακά εργαλεία για την τόνωση της οικονομίας, στην πραγματικότητα όμως αποτελούν μορφές καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων. Στον ήδη υπάρχοντα εργασιακό μεσαίωνα που βιώνουν οι εργαζόμενοι, με χαμηλούς μισθούς, κακές εργασιακές συνθήκες, απλήρωτες υπερωρίες, καθυστερημένη ή μη καταβολή δεδουλευμένων, ανύπαρκτη ασφάλιση, στοχοποίηση των συμμετεχόντων στα εργατικά σωματεία κτλ, έρχεται να προστεθεί, με το περιτύλιγμα της φιέστας, η καταπάτηση του κατοχυρωμένου εργασιακού ωραρίου μέσω της -απληρωτης- επέκτασής του (τις Λευκές νύχτες τα καταστήματα παραμένουν ανοιχτά όλο το βράδυ και τις Μαύρες Παρασκευές λειτουργούν έως τα μεσάνυχτα).

Οι μαύρες Παρασκευές, καθώς και κάθε άλλο καπιταλιστικό τέχνασμα που μηχανεύεται το κεφάλαιο προκειμένου να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη των πολυεθνικών, συνιστούν αντανάκλαση του πώς θέλει να διαμορφώσει η κυριαρχία τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Έναν κόσμο που η ευημερία, η επιτυχία, η κοινωνική καταξίωση και η αυτοπραγμάτωση του ανθρώπου μετράται με κριτήρια την οικονομική ευρωστία και το σύνολο των αγαθών που αγοράζει και κατέχει. Έναν κόσμο επίπλαστων υλικών αναγκών με ανθρώπους να προσπαθούν να καλύψουν το διαρκές αίσθημα του ανικανοποίητου που νιώθουν μέσω της υπερκατανάλωσης προϊόντων που δεν έχουν στην πραγματικότητα ανάγκη. Τραγελαφικό παράδειγμα η ανακοίνωση του εμπορικού συλλόγου Ιεράπετρας, στην οποία ζητήθηκε η αναβολή εκπαιδευτικής εκδρομής δύο σχολείων που είχε προγραμματιστεί για σήμερα, προκειμένου οι μαθητές να μην αποτελέσουν εξαίρεση από το πελατολόγιο του καταναλωτικού πανηγυριού.

Η Black Friday δεν είναι γιορτή. Είναι το καθρέπτισμα της αποκτήνωσης των ατόμων από το καπιταλιστικό σύστημα μέσω του κοινωνικού κανιβαλισμού και της υπερκατανάλωσης. Είναι η προώθηση του ατομικισμού και του ανταγωνισμού σε μία κοινωνία-ζούγκλα όπου ισχύει ο νόμος του ισχυρότερου. Ως Αντιεξουσιαστική Κίνηση προτάσουμε έναν ανθρωπότυπο που πορεύεται τόσο στην προσωπική όσο και στην κοινωνική του ζωή με βάση τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια. Έναν ανθρωπότυπο απαλλαγμένο από πλασματικές ανάγκες που μάχεται διαρκώς ενάντια στην οικονομική, σωματική, πνευματική και πολιτική καταδυνάστευση που επιβάλλει κράτος και κεφάλαιο.

•        ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΟ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟ

•       ΑΠΕΧΟΥΜΕ-ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΜΕ ΜΑΥΡΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ, ΛΕΥΚΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΕΣ

ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΠΡΟΣΩΠΑ, ΟΧΙ ΟΥΣΙΑ, ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

ΠΡΟΣΩΠΑ, ΟΧΙ ΟΥΣΙΑ, ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

Σαραντατέσσερα χρόνια μετά τη Χούντα των συνταγματαρχών, η επέτειος του Πολυτεχνείου χρησιμοποιείται στην κοινή ρητορική για να δαιμονοποιήσει την περίοδο εκείνη αντιδιαστέλλοντάς τη με τη σημερινή "δημοκρατική" εκδοχή της. Συγκρίνοντας κανείς το τότε (φυλάκισεις, εξορίες, βασανιστήρια, λογοκρισία, ποινικοποίηση ιδεών και σχέσεων) με το σήμερα εντοπίζει περισσότερες ομοιότητες απ' ότι διαφορές. Ειδοποιός διαφορά είναι ότι ο εχθρός τότε ήταν ορατός ένω σήμερα είναι αόρατος και εξ'ου πιο ύπουλος. Με τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό να αποτελεί πυξίδα της κρατικής εξουσίας, οι εφιαλτικές μνήμες του φασιστικού παρελθόντος φαντάζουν πιο ζωντανές από ποτέ.

Πάρτυ για την οικ. ενίσχυση νέου ελεύθερου κοινωνικού χώρου στη Λάρισα

Εκδήλωση: "Η δίκη της Χρυσής Αυγής"

Πορεία 17 Νοέμβρη

Εκδήλωση "1922-1997. Είκοσι χρόνια μετά: Έτος Καστοριάδη. Το πρόταγμα της αυτονομίας"

Τετάρτη 22/11 | 19:30 => "1922-1997. Είκοσι χρόνια μετά: Έτος Καστοριάδη. Το πρόταγμα της αυτονομίας" 
Βαβυλωνία-Αντιεξουσιαστική Κίνηση 
Ομιλητές: Αλέξανδρος Σχισμένος (Βαβυλωνία) , Γρηγόρης Τσιλιμαντός (Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης), Νίκος Χριστόπουλος